Dag 23 – Geisers en kunstwerken

Het is dan ook lastig om de tent uit te komen, maar rond 8 uur wil ik toch echt warme koffie, dus moet de kou trotseren om daarna weer warm te kunnen worden.

Na het ontbijt rijden we weg om de “bovenste” ring te berijden. Na enkele uitzichtpunten, kopen we in een winkeltje ijs voor de koelbox. De kassajuffrouw vraagt of we de beer hebben gezien met haar 2 jongen. Eerder vanochtend en een half uur geleden zou ze hier hebben gelopen. Nee, dat hebben we niet. Langzaam aan beginnen we ook het park te wantrouwen, met hun beer bangmakerij en het “personeel” wat geïnstrueerd is om te zeggen dat er echt heus wel beren zijn gezien vandaag. “Wilt u daar nog wat peper spray bij?”

We rijden verder  naar Lamar Valley en daar zien we, op gepaste afstand, heel veel bizons. Ok, die hebben ze hier in ieder geval wel.

Wel gek:  bizons worden hier buffels genoemd. Niet alleen door de man in de straat, maar ook op alle waarschuwingsborden en flyers, terwijl de buffel helemaal niet in Amerika voorkomt. Als je het de park ranger vraagt weet hij dit, maar omdat alle Amerikanen dit nou eenmaal een buffel noemen, blijft het een buffel. Het zou ook een aanslag zijn op de American Football Club “Buffalo Bills” als ze hun naam opeens zouden moeten veranderen. Net zoals Indianen ook altijd Indianen zijn gebleven (wat in essentie een Europees foutje was), waardoor we opeens de echte Indianen, uit India, Indiërs zijn gaan noemen, wat ook niet klopt, want de “Indiërs” komen helemaal niet uit (Nederlands) Indië. En de “Indianen” mag je hier niet meer zo noemen, maar heten Native Americans. Snapt u het nog?

In Mammoth raken we voor het eerst echt betoverd door de pracht van dit park. De hete bronnen en de organismen die hierin kunnen leven, maken een heus prachtwerk, een soort bovenwaterkoraal, van diverse kleuren en ijswitte “rotsen”. Het is bizar en adembenemend om te zien. Ik maak foto’s en filmpjes bij de vleet, ik weet dat ik er maar een paar ga en kan gebruiken, maar het is zo mooi allemaal.

Ook hebben we al de hele dag de GoPro op de motorkap staan, in de hoop op overstekend wild. Buiten  wat mooie route filmpjes, helaas niets van dat alles.

We lopen nog langs allerlei hotsprings, tussen de zwavelluchten door en ook hier zijn we weer onder de indruk van de diversiteit van dit park.

Aan het einde van de middag sluiten we ons rondje af, aan de North Rim van de Grand Canyon of the Yellowstone en dalen we 180 meter af naar de “Lower Falls Brink” en staan oog in oog met, en praktisch op gelijke hoogte van, waar de Lower Falls een enorme hoeveelheid water per seconde naar beneden laat storten. De 180 meter terug omhoog gaan opvallend makkelijk en vragen ons af of we met de huidige conditie de hike naar Upper Yosemite Falls, die we in de eerste week jammerlijk voortijdig hebben moeten staken, nu niet fluitend omhoog zouden zij gegaan.

We zullen het nooit weten, want dat ligt duizenden mijlen rijden achter ons.

Nog maar 2 nachten. Vannacht wordt het naar verluidt nog kouder dan afgelopen nacht. Dat wordt dus een lange onderbroek vannacht. Sexy!