Gisteren geen update, vandaag een samenvatting van het afgelopen weekend.
Hoewel de week weer gewoon begonnen is vandaag, denk ik nog met plezier terug aan alles wat we gezien en gedaan hebben.
Zaterdag om 11:00u hebben we bij het kantoor met onze taxi, dit maal extra groot uitgevoerd, 3 collega’s, Prashant, Parag en Sachin opgehaald, om een rondleiding door het zuiden van Mumbai te krijgen.
Al afzakkend naar het zuiden, begeef je je langzamerhand in een andere stad dan dat we tot dusver hebben gezien. Opeens wordt het een wereldstad met torenhoge gebouwen, rijkdom en aanzien. Onze reis leidde ons over een 7 kilometer lange brug, de Sea Link genaamd, die twee delen van de stad aan elkaar verbindt.
Onderweg zie je hoe druk en actief de stad is, maar ook ligt overal armoede op de loer. Overal zie je mensen sjouwen met enorme tassen vol spullen of afval, soms gedragen op hun hoofd, soms op een kar en soms op een fiets. Wat er precies inzit is voor mij nog steeds een raadsel, maar ik vermoed dat ze daarmee een paar roepees kunnen verdienen.
Als blanke val je natuurlijk enorm op en zeker ik met mijn blonde haar en van ongeveer hun eigen lengte (wat dat betreft voel ik me hier wel thuis). Je hebt ook constant een jong kindje naast je staan die je aan je arm pakt en met grote ogen je aankijkt in de hoop wat geld van je te kunnen krijgen. Hartverscheurend. Ook op de weg naar m’n werk zie ik ’s ochtends veel kinderen gewoon op de stoep liggen, soms nog met een deken onder zich. Het contrast tussen arm en rijk is echt enorm. Om een voorbeeld te noemen, we reden langs een torenhoog appartementencomplex wat uitsluitend bewoond wordt door een schatrijke man, zijn vrouw en zijn bediendes. Vrijwel alles wat je kan bedenken, is in dat gebouw aanwezig (nee Witsel, geen ijsbaan).
We werden op een kruispunt afgezet, alwaar we een tentje in werden gesleept wat bekend staat om z’n verse vruchtensappen en vruchtenyoghurt. Inderdaad, het was het stoppen waard.
Vervolgens gingen we te voet richting een tempel. Na onze schoenen en sokken uitgetrokken te hebben, deze ingeleverd bij een vrouwtje dat alles bij elkaar bond, die ze voor ons zou bewaken voor een paar roepees. Ze zijn wel arm, maar erg inventief. Overal waar een klein beetje geld mee verdiend kan worden, zullen ze aangrijpen ook.
De tempel grensde aan zee en op mijn blote ongeoefende voetjes, is de ruw betonnen en stenen vloer toch wel erg warm.
Na een groet te hebben gebracht aan verschillende goden, hebben we achter de tempel nog wat falafel gegeten, om ons daarna net buiten de grond van de tempel weer op te laten pikken door onze chauffeur.
Hoe hij het doet, ik weet het niet. Maar als je hem belt, is hij altijd binnen 5 minuten op de plaats waar je afspreekt. En geloof me, een parkeerplek vinden is vrijwel onmogelijk.
Boven op een berg, niet ver van waar we waren ingestapt, ligt een parkje, waar het relatief rustig was, maar toch volop leven. Ondanks de hitte wordt waar het ook kan de kans gegrepen om een potje cricket te spelen. Van jong tot oud, van maar 2 personen tot een hele groep, cricket is hun lust en hun leven.
Aan de rand van het park, is een heel populair “view point” wat een mooi uitzicht geeft over de zuidelijke kustlijn van de stad. Het was een zaterdag en de smog was niet zo hevig als dat het doordeweeks is.
v.l.n.r. Prashant, Sachin en /me
Langs de straat, waar je ook bent, zie je vele mannetjes staan die kokosnoten staan te prepareren. Met een enorme handigheid en gevaar voor eigen vingers, maken ze in een paar seconden een kokosnoot “schoon”, zodat je voor 25 roepees een dorstlessende verfrissing hebt. Als je de kokosmelk op hebt, maken ze van een stuk schil een lepel en schrapen ze het vruchtvlees voor je los.
Vervolgens was het toch echt lunchtijd (geweest) en zijn we gereden naar het “Leopold café”, een bij toeristen zeer geliefde plek om te lunchen. De plek is ook bekend door de aanslagen die hier in 2007 hebben plaatsgevonden. Verschillende hotels, waaronder het Taj Mahal hotel, maar ook het Leopold café werd onder vuurgenomen, danwel gebombardeerd. Alles was gemunt op toeristen. De kogelgaten zitten nog altijd in het plafond. Ondanks het rare gevoel wat hier aan kleeft, toch met een gerust hart een enorme lunch weggewerkt.
Tandoori chicken, mixed fried rice
Na de lunch gingen we te voet verder richting het Taj Mahal hotel en de “Gate of India”. Een enorme ark die ter herinnering van de aankomst van Queen Mary en King George (1911) is opgericht.
The Gate of India
Taj Mahal Hotel
Zoals al eerder beschreven beleefden we hier een grote verrassing, omdat we een complete rondvaartboot voor onszelf toegewezen kregen. Het was heerlijk om even helemaal weg te zijn uit de enorme drukte en lawaai van deze miljoenenstad. Niks was een probleem, ik mocht zelfs bij hoge uitzondering een paar minuten zelf het roer pakken. Hier zijn foto’s van, maar (nog) niet in mijn bezit.
Na deze toer moest er ook even een schoenenwinkel in worden gegaan, want (inderdaad Koos) de mensen hebben een obsessie voor schoenen. Ruim een half uur zijn er door Sachin tientallen schoenen gepast. En wat een enorme hoeveelheid aan personeel loopt er door zo’n winkel rond. Ik telde er op een gegeven moment een man of 20, maar lang niet allemaal hadden ze wat te doen. Ik heb hierbij het personeel in het magazijn, wat zich op de eerste verdieping bevond, nog niet eens meegeteld. Het was even een raar gezicht toen op een gegeven moment schoenendozen door een gat in het plafond vanuit het magazijn naar beneden werden gegooid, waar weer iemand stond om ze op te vangen. De vaart zit er in ieder geval goed in.
Het was inmiddels donker geworden en onze rondleiding kwam langzaam tot een einde. We reden nog even langs het enorme centraal station. Wat een prachtig oud bouwwerk is dat! En immens groot! Helaas heb ik hier geen foto’s van, maar geloof ik als ik zeg dat ik zoiets nog nooit gezien heb (maar dat geldt eigenlijk voor zoveel in dit land). Rond een uur of 10 waren we weer terug in ons hotel en hebben Witsel en ik nog een klein hapje gegeten in ons eigen hotel.
Morgen (hoop ik) het verhaal van de zondag.
Volg ons op:
