Vanochtend werden we om 8 uur opgehaald bij ons hotel door de taxi die voor ons geregeld is.
Terwijl Witsel (Eric) de tijd had genomen om uitgebreid Indiaas te ontbijten (Curry’s, speciale hartige koekjes etc.), had ik er voor gekozen nog een extra uurtje in bed te blijven liggen.
Wat we echter waren vergeten, is dat het een Moslim feestdag was vandaag, waardoor het verkeer erg rustig was. Onderweg rij je door sloppenwijken, althans, zo noem ik ze. Misschien dat het hier normaal is en nog erger kan. Huizen zou ik het niet kunnen noemen. Meer wat schuurtjes waar we in Nederland waarschijnlijk onze paarden niet zouden stallen.
Binnen 10 minuten waren we al bij het Capgemini kantoor 4 in de wijk Vikhroli. Omdat we zo vroeg waren, was er niemand om ons te ontvangen. Rond een uur of 9 verschenen onze collega’s Megraj en Parag. Ik zou met Megraj mee kijken hoe hij zijn change management taken uitvoert en hem wat bijsturen, Eric zou met Parag gelijk beginnen met een terugkerende activiteit voor de website van een klant van ons.
Helaas liep dat laatste wat anders als dat we verwacht hadden. Door een onlangs ingevoerde nieuwe release werkte het een en ander niet meer, waardoor de website niet optijd beschikbaar was.
Dit zorgde voor de nodige stress en irritatie.
Hierdoor liep de dagplanning een beetje in het honderd en zijn we uiteindelijk rond half 4 pas gaan lunchen met het management.
Een zeer uitgebreide lunch (wat normaal schijnt te zijn). We kregen 4 verschillende curry’s, de hartige koekjes die Eric ’s ochtends ook op had (maar dan beter, volgens hem), rijst, geroosterde pittige kip en een mierzoet koekje/cakeje waar ik de naam niet van kan herinneren.
Als je wilt roken hier, dan moet je het hele terrein af, naar de toegangsgate. Dit omdat er ook chemische fabrieken op het terrein aanwezig zijn. Bij die gate zit de hele dag een man, in “kleermakerszit”, die voor 5 Roepees losse sigaretten en snoepjes verkoopt. Geheel illegaal, pakt de boel ook in als de politie langskomt, en als ze hem pakken, dat kan hij de politie gewoon omkopen (volgens mijn collega).
Ze werken hier in 1 hele grote fabriekshal, met van die hokjes gevormd, met halfhoge tussenschotten, zoals je ze kent van de Amerikaanse tv. Als het geen feestdag was geweest, hadden in die zaal bijna 1000 man gezeten, nu was er maar een handje vol.
Het werd uiteindelijk een lange dag, omdat de meeting die we met de leidinggevende hier wat uitliep. Om 19:00 zijn we met de taxi (die klaarstond) naar het hotel gebracht. Inmiddels was het ook wat drukker op straat geworden.
Na een snelle opfris beurt was het alweer tijd om te eten. Dit keer naar een restaurant, vlak naast ons hotel “Out of the Blue” genaamd. Uiteindelijk bleek dit een behoorlijk westers restaurant te zijn, met tijdens het eten “stand-up comedy”, althans, een groepje wat “Who’s line is it anyway” (de lama’s) poogde na te doen. Wat ze qua humor niet echt haalde.
Nu is het nog snel even tijd om te skypen met het thuisfront en dan snel gaan slapen. Morgen zal de taxi iets later komen, kwart voor 9. Hopelijk wordt het een iets minder lange dag en heb ik wat meer tijd voor mezelf. M’n tonic is bijna op.
Volg ons op:
