Tja… vandaag stond het verplichte nummertje voor zakelijke reizen naar risicogebieden op het programma: de security awareness training, welke bol staat van de open deuren die je eigenlijk al niet eens meer in wilt trappen.
Wist u bijvoorbeeld dat als u in een situatie met geweerschoten terecht komt, het mogelijk veiliger is om achter een gewapend betonnen muurtje te schuilen, dan in een kartonnen doos? Er ging voor mij een wereld open kan ik u melden, lieve lezer. Deze situatie wordt overigens op gelijke voet gesteld met het ijsklontje in je cola, wat misschien wel gemaakt is met (vervuild) kraanwater. Levensgevaarlijk!
Het schijnt overigens ook niet altijd even verstandig te zijn om, bij aankomst op het vliegveld, bij een volkomen willekeurig persoon die zichtbaar een bomgordel draagt in de auto te stappen en er vanuit te gaan dat hij je gratis naar je hotel brengt.
Aan het einde van de training word je gerust gesteld met het feit dat slechts 85% van de ontvoeringen tot doel hebben losgeld te verkrijgen (…), het thuisfront kan met een gerust hart gaan slapen.
Dit soort trainingen zijn wel van een dermate oligofreen niveau, dat je wel compleet het zelfbewustzijn moet zijn verloren, om het “geleerde” niet als volkomen normaal te beschouwen.
Ze zijn dan ook helemaal niet om de werknemer voor te bereiden op hun komende reis naar het verre verre buitenland, maar enkel en alleen een verzekeringskwestie. Ze worden slechts 2x per week gegeven, met maximaal 20 deelnemers per sessie. Het kan dus zomaar gebeuren dat alle trainingen vol zitten, maar het visum en het vliegticket wel al geboekt zijn. Wat dan?!
Dan dien je gewoon de training te volgen als je alweer terug bent, maar nog wel altijd verplicht!
Wist u bijvoorbeeld dat als u in een situatie met geweerschoten terecht komt, het mogelijk veiliger is om achter een gewapend betonnen muurtje te schuilen, dan in een kartonnen doos? Er ging voor mij een wereld open kan ik u melden, lieve lezer. Deze situatie wordt overigens op gelijke voet gesteld met het ijsklontje in je cola, wat misschien wel gemaakt is met (vervuild) kraanwater. Levensgevaarlijk!
Het schijnt overigens ook niet altijd even verstandig te zijn om, bij aankomst op het vliegveld, bij een volkomen willekeurig persoon die zichtbaar een bomgordel draagt in de auto te stappen en er vanuit te gaan dat hij je gratis naar je hotel brengt.
Aan het einde van de training word je gerust gesteld met het feit dat slechts 85% van de ontvoeringen tot doel hebben losgeld te verkrijgen (…), het thuisfront kan met een gerust hart gaan slapen.
Dit soort trainingen zijn wel van een dermate oligofreen niveau, dat je wel compleet het zelfbewustzijn moet zijn verloren, om het “geleerde” niet als volkomen normaal te beschouwen.
Ze zijn dan ook helemaal niet om de werknemer voor te bereiden op hun komende reis naar het verre verre buitenland, maar enkel en alleen een verzekeringskwestie. Ze worden slechts 2x per week gegeven, met maximaal 20 deelnemers per sessie. Het kan dus zomaar gebeuren dat alle trainingen vol zitten, maar het visum en het vliegticket wel al geboekt zijn. Wat dan?!
Dan dien je gewoon de training te volgen als je alweer terug bent, maar nog wel altijd verplicht!
Twee uur lang scoren voor open doel, twee uur van m’n leven dat ik nooit meer terugkrijg… maar ik weet nu gelukkig wel dat ik na het pinnen niet opzichtig met 2 miljoen roepieroepies moet gaan wapperen in de sloppenwijken van Mumbai.
Waarvan akte.
Nog 11 dagen.
Volg ons op:
Lijkt me een bangelijke trip te worden, wel in de Belgische zin des woords.