Half 7 is zo’n beetje vaste wakker word tijd aan het worden. Meestal lees ik nog wat, maar vandaag kriebelt het. Ik wil de koffers handig inpakken, we moeten nog wat inkopen doen en de klok gaat een uur vooruit zodra we Utah inrijden, dus onze aankomsttijd is +1. Waarom de kriebels dan? We willen kamperen in Zion en we hebben een reservering voor buiten het park. Volgens alle boekjes en websites wordt aanbevolen voor 10 uur bij een campground te zijn voor een plekje.
We vertrekken precies om 8 uur bij het hotel om naar de winkel te gaan. Om 9 uur vertrekken we daar met voor 4 dagen eten en drinken, want we kamperen de komende 4 nachten. 1.5 uur later (+1), om half 12 zijn we bij Zion. We bekijken de gereserveerde camping en die blijkt best oké te zijn. Als we in willen checken krijgen we te horen dat het inchecken pas vanaf 12 uur kan, dus nog een half uurtje geduld. We beslissen toch maar het park in te rijden om te kijken of er nog plek is op 1 van de campings daar, voordat we definitief inchecken. De weg ernaartoe is druk, de parkeerplaatsen zijn vol en de campgrounds ook. We keren weer om en rijden terug naar de gereserveerde camping. Om de tijd te doden lopen we door Springdale. Eenmaal ingecheckt blijkt dat we 1 van de mooiste plekjes hebben gekregen. In een bocht aan het water met 2 bomen die voor voldoende schaduw zorgen en schaduw is nodig, het kwik loopt snel op. We zetten snel de tent op, eten een broodje en bedenken wat we gaan doen.
We gaan hiken door de Narrows. Na 2 pendelbussen staan we aan de voet van de river walk die we eerst moeten lopen voordat de hike begint. Vorig jaar hebben we deze walk ook gedaan, maar met regen en kou. Heel anders is het nu, het is bloedheet en we zijn duidelijk niet de enige die deze hike gaan doen. Waarom hiken vraag je je af, nou omdat deze hike door het water gaat. Je stapt het water in en loopt stroom opwaarts tussen 2 rotswanden door. Het 1e stuk is nog in de zon en niet heel diep, dus daar zijn nog veel mensen. Na een uurtje lopen wordt het rustiger en de rotsen worden steeds nauwer. Moeizaam struinen wij vooruit, ik omdat ik steentjes in mijn schoenen heb en Mark omdat zijn waterschoenen totaal kapot zijn. We stoppen zodat hij zijn sandalen over de waterschoenen heen kan doen en lopen nog wat door. Na 1.5 uur stoppen we en besluiten nog 1 bochtje te nemen, voordat we keren. De weg terug blijkt 2 keer zo snel te gaan, dus uiteindelijk zitten we om half 6 met natte schoenen terug in de pendelbus. Vanuit het visitorcentre lopen we terug naar de camping. We drinken een biertje op ons prachtige plekje en beginnen met koken. Hamburgers, gebakken aardappelen en coleslaw staat er op het menu. Tijdens het koken komt er een hert aan de overkant van de rivier een hapje eten en een slokje water nemen wat een paar leuke foto’s oplevert. Later vliegt er ook een kolibrie, maar die is te vlug voor de camera.
Na het eten lekker genieten van het kampvuur en een blog schrijven, morgen vroeg op..
Wat jammer dat de campgrounds in het park al vol waren, maar jullie plekje klinkt wel heel idyllisch.