Dag 10 – Verplaatsen naar Sequoia National Park

Uiteraard ook vannacht geen beer gezien. Geen idee of het dag of nacht beesten zijn, eigenlijk. De enorme “beerkluizen” waar alles van eten en alles waar een geurtje aanzit, in moet, lijken me eerder een bescherming tegen de eekhoorns, dan tegen de beren. Die eekhoorns zitten overal en zijn hondsbrutaal, en precies daarom wil de National Park Services dat we ons voedsel opbergen. Daar komt bij, eekhoorns verspreiden ook de “plaag”, voor zover die nog bestaat. Alles aangelegen om die beesten dus niet van extra voedsel te voorzien. Echter, het noemen van zo’n kluis naar een eekhoornkluis, klinkt misschien wat lullig. “Laten we het een beerkluis noemen!” riep een stagiair 20 jaar geleden. “Wat een goed idee!” riep een ander. “Laten we dan ook gelijk foto’s maken van auto’s die opengebroken zijn door zwervers, maar doen alsof het de zwarte beren zijn!”

En zo geschiedde, de historie achter de beerkluis.

Een laatste blik over Yosemite Park

 

We hebben geen zin om op te staan, maar we moeten. We hebben wel ruim de tijd om te ontbijten, maar we hebben op wat knäckebröds na, eigenlijk helemaal geen ontbijt meer. Het ochtendritueel blijft vandaag dus bij het maken van koffie. Het is zaterdag, het park is gevuld, ergens in de nacht hebben we alsnog buren gekregen. Toen ik rond 11 uur naar bed ging, was het nog leeg naast ons, maar toen we om kwart over 3 naar het toiletgebouw liepen, zag ik 1 tent en iemand buiten in een slaapzak. Ik neem vanuit het gebouw de accu mee, die hier een paar uur heeft liggen laden, en kijk als ik in de buurt van onze tent ben, nog eens heel goed. Het is inderdaad iemand die gewoon in een slaapzak is gaan liggen. Op zich prima bedacht, het is niet overdreven koud, het gaat niet regenen en de sterrenhemel is prachtig.

Dan is het kiezen, de lange of korte route naar onze volgende kampeerplaats in Sequoia National Park. De lange leidt ons mogelijkerwijs door de bergen en door het bos, maar is wel gelijk 3 uur langer rijden. De korte route geeft ons de kans om in Fresno boodschappen te doen voor de komende 2 dagen. Jolanda zit deze ochtend achter het stuur en ik besluit om de korte route te pakken. Wel rijden we nog via Wawona, waar we vorig jaar hebben gekampeerd, Yosemite Park uit. Als we daadwerkelijk het park uitrijden, staat er bij de ingang een file van 1 mijl auto’s, die het park nog binnen willen. Het is dan al 11 uur en vanaf dat punt is het nog een uur rijden voordat je de Valley in bent, laat staan als je eerst nog die file moet trotseren. Het blijkt, achteraf, ook “National Park Trail Day” te zijn. Nog nooit van gehoord, maar vandaag hoeft niemand te betalen om een National Park binnen te gaan. Laten we dat nu net gedaan hebben met de aanschaf van de “America The Beautiful” pas. Ach ja, maakt het ook uit.

Zoals gezegd doen we in Fresno boodschappen, bij een “Vons” supermarkt. Ook hier is de bonuskaartcultuur behoorlijk, maar nog in grotere mate dan bij een AH in Nederlands. Van onze buren lenen we altijd wat kortingspassen, die zij tijdens hun vakanties bij elkaar hebben gesprokkeld. Vorig jaar hebben wij daar nog een andere supermarktketen aan toegevoegd, maar de “Vons” ontbreekt in onze collectie. Bij het afrekenen vragen we dan ook om een nieuwe kortingspas en ergens van achter een balie wordt deze naar boven getoverd, wordt gescand en er gaat 20 dollar van het totaal bedrag af. Waar we echter geen rekening mee hadden gehouden, is dat de “Vons” supermarkten, blijkbaar onderdeel zijn van de “Safeways”, en krijgen dus exact een zelfde pas, die we al geleend hadden van onze buufs.

Jolanda bij Sequoia boom

We rijden via Kings Canyon National Park, weer de Sierra Nevada in, om zo door te rijden naar onze camping. We stoppen nog wel even bij General Grant Tree, de op 1 na grootste levende en rechtopstaande boom ter wereld, al zeggen ze het zelf. Diameter van deze boom loopt tegen de 12 meter en toegegeven, dat is best fors voor een boom. Schatting van de leeftijd van deze boom zit rond de 2000 jaar. Het is een korte wandeling van niet meer dan een kilometer om vanaf te parkeerplaats, deze ronde te lopen en weer terug te zijn. Als we vanaf de auto richting de route lopen, en ik een foto wil maken, zie ik een “Media Card Error” op het scherm van mijn fotocamera staan. Shit, das waar ook, ik had vandaag, als bijrijder, de memory kaart uit de camera gehaald en in m’n laptop gestopt, om wat foto’s voor het blog te selecteren. Ok, ik loop dus terug naar de auto, haal de microSD kaart uit m’n laptop en denk deze memorykaart terug in m’n camera te stoppen. Ik loop terug naar waar Jolanda op me staat te wachten, wil een foto nemen en krijg dezelfde error te zien in mijn scherm. Als ik het klepje waar de memorykaart ziet openmaak, zie ik dat de MicroSD kaart helemaal niet op z’n plek zit. Shit! Terug naar de auto lopen en stap voor stap nagaan wat ik heb gedaan. Het lukt me niet en er komt een soort van paniek over me heen. De “panic” knop op de afstandsbediening van de auto gaat hier niet bij helpen. Ik heb nog geen backup gemaakt van de foto’s, dus ik dreig de eerste 10 dagen kwijt te raken! Uiteindelijk blijkt dat ik de microSD niet in de adapter had gestoken, maar naast de accu van de camera. Terwijl Jolanda de accu verwijdert, valt opeens de memory card op de grond. Dat scheelt weer. Gelukkig ook geen put recht onder ons.

Daarna rijden we door naar onze camping voor de komende 2 nachten. We hebben hier totaal geen netwerk dekking, dus lopen we automatisch wat achter met onze blogs. We knallen wat worsten op een BBQ en met Jolanda’s overheerlijke aardappelsalade, zitten we vol en zien het langzaam donker worden. En donker is het hier.

Volg ons op:

2 Antwoorden op “Dag 10 – Verplaatsen naar Sequoia National Park”

Reacties zijn gesloten.