Dag 12-13 – Palm Springs

Gisteravond aan het kampvuur hadden we afgesproken om als we zijn opgestaan, gelijk alles op te breken en in te pakken. We hebben toch weinig voor ontbijt en om nou alleen op koffie te wachten, is ook zo iets. Om 8 uur gaat het cafetaria open en daar kunnen we ontbijten en daar is ook koffie. Om klokslag 9 uur is de auto weer geladen en zitten we te wachten tot het zojuist bestelde ontbijt wordt geserveerd, om vervolgens niet veel later in de auto te zitten. De reis vandaag moet ons naar Palm Springs brengen, ongeveer 350 mijl van ons verwijderd. Dat klinkt niet zo ver, maar als we het adres in de navigatie invoeren, staat er een kleine 6 uur rijden voor.

Eenmaal rijdend, blijkt ook waarom dit is, want de eerste anderhalf uur, Sequoia Park uit, gaat met 20 mijl per uur. Het is een prachtige, maar lange afdaling, met vele haarspeldbochten. Om de remmen niet te oververhitten, zet ik de Durango op handmatig schakelen en dat kan met de “flappy-padels” achter het stuur. Super handig! Ik kan nu vrijwel de gehele afdaling, zonder de remmen te hoeven gebruiken, remmen, maar ook versnellen op de motor.

Het duurt dus wel even voordat we een beetje normale snelheid kunnen maken. De route leidt ons langs vele hectaren met sinaasappelbomen, aardbeien velden, olijf- en wijngaarden, en avocado plantages. Ik zit achter het stuur en zoals altijd rijdt het gewoon lekker hier, zowel de kronkelweggetjes als de snelwegen. Op de snelweg gooi je je cruisecontrol aan en de auto doet de rest, op het zo nu en dan sturen na.

Net voorbij Bakersfield lunchen we bij een Denny’s en vervolgen onze weg. De navigatie stuurt ons highway 395 op, dit blijkt echter een eenbaansweg te zijn met slechts heel zelden inhaalpunten en laat dit op een of andere manier ook een weg zijn die populair is onder de vrachtwagenbestuurders en vooral die vrachtwagens die lekker volgeladen zijn en niet zo fijn kunnen doorrijden. Eindelijk komt er tijdelijk een extra rijstrook bij en dienen de “langzame voertuigen” rechts aan te houden. Eén vrachtwagenchauffeur vond dat hij daar niet onder deze categorie viel, omdat hij 1 mijl per uur sneller rijdt dan de vrachtwagen voor hem. Uiteindelijk kan ik hem eindelijk passeren, maar bij het eerste verkeerslicht, haalt hij me rechts weer in en zit ik er alsnog achter. Ik zit op een gegeven moment volledig “ingepakt” tussen 3 enorme vrachtwagens en ben helemaal klaar met die dingen.

Voorbij San Bernardino doen we de laatste kleine inkopen en bellen Gary, onze AirBNB host, zodat we over een uur de sleuteloverdracht kunnen regelen.

Het appartement is werkelijk van alles voorzien. Het is misschien niet heel groot, maar Gary doet er alles aan, om zijn gasten hartelijk te verwelkomen. De koelkast staat gevuld met biertjes, wijn, softdrinks en kaas, met druiven, crackers en dadels. Alles wat we nodig hebben, is er, en hoeven we dus niet nog even los te kopen. Het is hier overigens bloedheet, 43 graden toen we aankwamen en ook ’s avonds als we gaan eten, staat het kwik nog rond de 35, we moeten dus nog even wennen aan deze temperatuur, maar hier zullen we de komende week dagelijks mee te maken krijgen.

Na gegeten te hebben bij een heerlijk Thais restaurant, eindigen we de dag. Morgen gaan we uitslapen, hebben we besloten.


Uitslapen betekent dat we lekker tot 9 uur, half 10 in bed kunnen blijven liggen. Thuis zou ik dat nog altijd niet als uitslapen bestempelen, maar voor de afgelopen bijna 2 weken, is dit wel lux. Daar staat tegenover dat ik gisteren ook voor het eerst deze vakantie het 0:00u heb zien worden, ook een unicum voor mij. We ontbijten op ons balkon, waar het al goed warm is voor het tijdstip. Dan komt de al eerder gestelde vraag: “Wat gaan we doen vandaag…”. We zijn nog niet zo gewend aan de warmte, dus niet te veel inspannende activiteiten, ook moet er gewassen worden, want alle kleren zijn of vies, of ruiken naar de rook van het kampvuur. Deze actie stellen we echter uit naar later vandaag, want Jolanda heeft op de kaart een route uitgezocht, die hopelijk de moeite waard is om te rijden, hij staat in ieder geval als “scenic” aangegeven. Ik zet de route in mijn telefoon en het zou in totaal een uurtje of 3 duren. Prima om de dag, die inmiddels gevorderd is tot een uur of 11, te beginnen, én(!) we hebben een auto met airco (dat in tegenstelling tot thuis…), en die doet het heel goed.

Palm Springs en Palm Desert ver onder ons

We rijden naar highway 74, die, als we daar eenmaal zijn, ook met bordjes wordt aangeduid als “Scenic Highway 74” en dat is mooi, want dan kun je er bijna vanuit gaan dat vele stop- en fotomomenten zullen volgen. De weg gaat direct omhoog, via vele haarspeldbochten en al gauw hebben we weids uitzicht, over de vallei, schuine streep, woestijn, waar ook Palm Springs in ligt. Enkele keren stoppen we om een stukje te lopen en foto’s te maken en gewoon te genieten van het uitzicht. Langzaam begin je ook te merken dat je hoger en hoger de bergen in gaat, en dat merk je vooral aan de temperatuur buiten.

Halverwege de route, zeg ik nog tegen Jolanda: “Als ze nu hier een restaurant met een terrasje zouden hebben neergezet, dan zou ik er geen enkel probleem mee hebben om lekker buiten te lunchen.” En verhip, totaal tegen mijn verwachting in, rijden we een heus plaatsje in, Idyllwild, een dorp op 2 km hoogte, met een kerk, een school en, de zo gehoopte restaurantjes. Omdat we geen idee hebben waar we zijn en hoe groot het is, stoppen we bij het eerste de beste restaurant, met een Amerikaanse lunchkaart, met Koreaanse invloeden. Het heeft er ook alle schijn van dat dit een echte door een familie beheerde tent is. Ik heb een “niet zo klassieke Caesar Salad” en Jolanda een kip teriyaki sandwich en dit smaakt ons beiden prima.

Cacti

Tegen vieren zijn we weer bij ons appartement en dan komt het uitgestelde wasmoment dan toch om de hoek kijken. Dit appartementencomplex heeft 4 “waskamers”, met elk 2 grote bovenladers en 2 drogers. Een wasje kost een dollar en droger 75 cent, dus dat is zeer schappelijk. Uiteraard is wasmiddel en wasverzachter gewoon door Gary gekocht en mogen we gewoon gebruiken. Een goed uur later is alles al klaar en zo goed als droog en mogen we van ons zelf eindelijk het zwembad in, wat vlak voor onze deur ligt. Het is hier heel erg rustig, de meeste mensen met een appartement hier, wonen hier niet voor vast, het zijn voor hen echte vakantiewoningen, waar sommigen, zoals Gary, deze verhuren, als ze er zelf geen gebruik van maken. Ook zijn dit voornamelijk de ouden van dagen, wist Gary ons te vertellen. Er zit dan ook maar 1 ander koppel aan het zwembad, dus we draperen onszelf op strandstoelen, die net niet meer in de zon staan. Het zwembad ligt de hele dag pal in de zon en heeft bijna de temperatuur van een jacuzzi. Het is dus niet direct een verfrissende duik, maar als je nat het zwembad weer uitloopt, koelt het je lichaam toch even af.

Het avondeten is vanavond pizza, volgens Tripadvisor de beste pizza van het dorp, Yelp spreekt dit tegen en wijst een andere pizzeria aan als best. Mij maakt het niet uit, pizza is pizza. Allebei houden we een derde over en nemen dit mee, voor het ontbijt of lunch morgen.

Volg ons op:

3 Antwoorden op “Dag 12-13 – Palm Springs”

  1. Monique

    Lekker toch, zo’n relaxte dag er tussen door..Kunnen jullie er straks weer vol tegen aan 🙂

  2. Sandra

    Zo’n weg heb je ook van Las Vegas naar Phoenix. In een woord: V-E-R-S-C-H-R-I-K-K-E-L-I-J-K!!!

  3. Gerard

    Over het algemeen kan je er inderdaad geen buil aan vallen, maar Pizza is Pizza dekt hier in Zudoost niet helemaal de lading.

Reacties zijn gesloten.