Het zit er voor ons op in Palm Springs, we hebben genoten van het appartement en het zwembad, we hebben weer energie opgeladen en dus is het tijd om naar onze volgende kampeerplaats te rijden. Deze is echter wel even dik 400 mijl van Palm Springs vandaan en ligt op Mount Lemmon, vlak naast Tuscon Arizona. Ik heb geen reservering, dus we gaan op de bonnefooi en hopen dat, omdat het donderdag is en dus nog geen weekend, er nog plek te vinden is in een van de 5 campings. In de weekenden zou het daar wel eens druk kunnen worden, met mensen die de warmte van de stad willen ontlopen. Het moet op bijna 3 kilometer hoogte, een stuk koeler zijn.
We laden de Durango weer in, met een volle koelbox met drinken, maar nog een lege voor het eten. De intentie is dat we nu 2 nachten op dezelfde plek kamperen, voordat we doorrijden naar Chiwawa en omdat het een lange autorit wordt, verwachten we niet voor zessen op de plaats van bestemming te zijn.
Vlak voordat we wegrijden, stuur ik Gary nog een berichtje dat we zijn uitgecheckt en dat we hebben genoten van zijn appartement. Ik duw nog 2 pizza slices van eergisteren als ontbijt naar binnen en na een korte boodschappenstop, wordt het kilometersknallen. We wilden eigenlijk nog een keer ontbijten bij Elmer’s Restaurant, op aanraden van onze buren, maar de tijd dringt en de honger is er ook niet echt naar. Jammer, hadden we dan toch gisteren moeten doen.
Het wordt een lange zit, maar dat wisten we. Ik pak de eerste shift, ongeveer 100 mijl, totdat Jolanda aangeeft naar de WC te moeten. We stoppen, nog in Californië, en Jolanda neemt de volgende 100 voor haar rekening, rijden inmiddels Arizona in en zien dat gelijk over de staatsgrens de benzine bijna 1 dollar per gallon goedkoper wordt. We hebben 3,75 bij de Shell gezien en het goedkoopst 2,75, maar dan moet je wel goed opletten. Hier is het aan de snelweg 2,25 en hebben 2,05 per gallon gespot. Dat is volgens mij, als ik snel reken, 48 eurocent per liter met de huidige dollarkoers. Onze Durango rijdt, aldus de boortcomputer, tot nu toe deze hele reis gemiddeld 26 mijlen per gallon, en dat is volgens Google 1 op 11 en ook dat vind ik voor zo’n zware grote auto helemaal niet zo gek!
Wat ook altijd mooi is om te zien, is de plotselinge verandering in landschap, als je in een andere staat bent. Overal staan opeens “Organ Pipe” cactussen en zien we weer de mesa’s en butt’s gesteente (mesa’s zijn dan breder dat ze hoog zijn, butt’s hoger dan dat ze breed zijn) in het landschap, zoals we dat kennen van bijvoorbeeld Monument Valley of Valley of the Gods.
Catalina Highway
Als het tijd is voor een broodje, stoppen we op een rustplaats en daar wisselen we weer en ik rijd door tot net boven Tuscon. We gaan de snelweg af, en rijden de bergen in, de Catalina Highway brengt ons Mount Lemmon op. En ja… dit is werkelijk een prachtige weg, waar ik wel warm van wordt. Je klimt goed snel omhoog en ziet Tuscon kleiner en kleiner worden. Ook staan hier weer huizenhoge “Organ Pipe” cactussen en is het berglandschap groen en grillig.
Shit, waar we geen rekening mee hebben gehouden, maar wat we wel hadden kunnen weten, overal staan borden dat kampvuren, maar ook houtskoolBBQ’en niet mag, vanwege het hoge risico op brandgevaar. Hadden we net hamburgers en ribeye-steaks gekocht voor de komende avonden. Die zullen dus in de pan moeten, want alleen koken op gas is toegestaan.
Een organ pipe cactus, tegen een achtergrond van ondergaande zon.
We genieten van het uitzicht en de ondergaande zon. Ook iets waar we geen rekening mee hebben gehouden. Omdat we 400 mijl naar het oosten zijn gereden, is het hier bijna een uur eerder donker. Daar komt bij, Arizona doet niet aan “zomertijd” en daardoor is het om half 8 al goed donker.
Tegen zessen, komen we aan bij de camping die ik op het oog had: “Spencer Canyon Campground”. We rijden een rondje over de camping, om een mooi plekje te vinden. Er is nog plek zat, we hebben slechts 4 of 5 plekken gezien waar al een tent staat. Al rondlopen rijdt er opeens een karretje langs, hier zitten de “Camp hosts” in. Het is (volgens mij) een echtpaar, wat hier de camping, als het open kan, in het zomerseizoen bestiert. Ze zijn heel hartelijk en behulpzaam en laten ons diverse plekken zien die hun favoriet zijn. Ze doen dit al een jaar of 20 op Mount Lemmon, maar nog niet zo lang op deze camping en ze proberen hier echt wat van te maken. Heel enthousiast vertellen ze hoe ze de kampeerplaatsen hebben verbeterd, vuurkorven en BBQ’s hebben vervangen, maar dat ze nog veel te doen hebben. Volgens mij is deze camping dit jaar ook pas open sinds Memorial Day, een kleine 2 weken geleden.
We vinden ons plekje en zetten de tent op. We hoeven nog niet te betalen, dat komt straks wel, als ze nog een keer langs zullen rijden. Ook geven ze aan dat we gewoon mogen BBQ’en, zolang het maar in de vuurring is, en eventueel vuur er niet bovenuit steekt. Mooi! Dus grillen we hamburgers en tegen de tijd dat we klaar zijn met eten, is het aarde donker. Ik schrijf nog even snel dit stukje voor het blog en noemen het een dag.
Geen enkele provider heeft hier dekking, maar Verizon heeft nog een streepje 4G. Kan ik dus toch dit blog nog posten.
Tja, soms moet je kilometers vreten om van A naar B te komen. Maar het is het waard als je op zo’n mooi plekje terecht komt.