Dag 16 – na regen komt zonneschijn en regen en zonneschijn

Uitzicht vanuit camping

Uitzicht vanuit camping

We worden ’s nachts wakker van harde regen op te tent en wat gedonder. Als het ophoudt met regenen moet ik plassen. Jolanda ook. Het is koud en lopen samen naar het toiletgebouw. Op de terugweg blijven we even staan en verbazen ons over de volledig heldere hemel en de enorme hoeveelheid aan sterren. Waar kwam dat dan onweer vandaan? We weten het niet en duiken weer onze tent in.

Als we de tegen half 9 de tent weer uitstappen, schijnt de zon vol op. Helaas niet vol op onze tent, maar uiteindelijk genoeg om na het ontbijt de tent weer droog in te kunnen pakken. De route van vandaag brengt ons uiteindelijk naar The Black Canyons of the Gunnison, dat is 3 en half uur rijden. We rijden over highway 550, wat bekend staat als de Million Dollar Highway, die ooit is aangelegd tussen Montrose en New Mexico, vanwege de gouddelving die onder andere in Silverton plaatsvond. Wel raar dat je dat plaatsje dan Silverton noemt.
Het is een mooie weg, en door WC Eend uitgeroepen tot de mooiste ter wereld, maar tot aan Silverton vond ik dat redelijk overdreven.
Silverton is een alleraardigst pittoresk plaatsje, met 1 verharde weg, Main street, en verder onverharde wegen. Het heeft iets wild-west-achtigs. We kopen hier eieren en spek, want dat hadden we vanochtend bij het ontbijt opgemaakt en betalen 11 dollar. Wow. Snel weg hier.
Uitzicht halverwege Million Dollar Highway, tussen Silverton en Ouray.

Uitzicht halverwege Million Dollar Highway, tussen Silverton en Ouray.

We vervolgen route 550 van Silverton naar Ouray. En werkelijk, hier blijkt WC Eend opeens gelijk te krijgen. (I’m sorry for the people who are trying to translate this to English through Google Translate. Translation of “WC Eend” will not cover the intended pun. It was a commercial in NL late 80’s, early 90’s, for a brand of toilet cleaner, where “self-funded” and organized tests, showed that their own brand was absolutely the best in the world: “Us from WC Eend, advice to use WC Eend”).

Dit stuk is de mooiste bergafdaling die ik ooit heb gedaan. Ik baal er een beetje van dan ik niet de GoPro op m’n motorkap heb gezet. Ik opper nog halverwege om terug te rijden, maar ik hoor rechts van me geen steun voor die actie.
Ik zit achter het stuur en toch probeer ik mijn ogen uit te kijken. We stoppen een paar keer om wat foto’s te maken, maar de mooiste foto’s zitten in mijn geheugen.
IMG_0784Deze weg rijden kun je volgens mij tientallen keren doen, en dat het toch elke keer anders is. In het voorjaar bij mooi weer steekt de blauwe lucht af tegen al die tinten groen van de bomen, in het najaar is hij waarschijnlijk het mooist, als al het loof van de diverse bomen een regenboog aan kleuren laat zien. Wij rijden hem vandaag met een onheilspellende wolken waar met regelmaat bliksemflits en uitkomen. Dit maakt het bijna een afschrikwekkend geheel.
Niet veel later rijden we door het plaatsje Ouray, het Zwitserland van de VS, zeggen ze zelf. Als we de Wiesbaden Straße voorbij zijn, zijn we nog maar 15 mijl van Montrose vandaan en daar de bergen in ligt onze volgende camping.
We hebben geen haast, want het blijft maar onweren, dus doen we daar nog wat laatste inkopen en lunchen er.
Blijft het nu eindelijk droog?

Blijft het nu eindelijk droog?

Tegen 4 uur lijkt het te zijn opgedroogd. De donkere wolken hebben plaatsgemaakt voor een strakblauwe lucht met her en der een schapenwolkje.

Als we onze tent opzetten op de door mij gereserveerde plek, blijkt onze tent gewoon te groot. Het is ook echt een Ieniemienie plekje, voor tentjes van 1,5 bij 1,5 meter. We lopen de camping rond en zien meerdere, niet-gereserveerde plaatsen, waaronder de plaats naast ons, die wel een grotere tentplaats heeft. Heel brutaal haal ik mijn naambordje van “onze” plaats en hang hem alvast op die ernaast en zetten daar onze tent op.
De camping host is in geen velden of wegen te bekennen om dit mede te delen, dus rijden we naar het visitors center om te vertellen dat we geruild hebben. Dit was geen probleem en tegelijk hebben we informatie in gewonnen over de dag van morgen. Een aantal hikes staat niet op de gebruikelijke kaart, omdat je een vergunning nodig hebt.  Deze zijn daarentegen wel gratis en kunnen we morgen ophalen om af te dalen naar de Gunnisson River, 600 meter onder ons.
Uitzicht op de Gunnisson River

Uitzicht op de Gunnison River

Met deze wetenschap rijden we verder het park in en vanuit het niets begint het weer met onweren. Er vallen hele dikke druppels met hagelstenen, maar na terugkomst van de South Rim Trail is onze tent nog droog van binnen en warmen we, de in Moab gemaakte, pastasaus op. Een makkelijke maaltijd, na een dag met regen.

Morgen hopen we op beter weer, maar de kans op onweer in de middag is wel erg groot.
Wat additionele foto’s:
IMG_0842
IMG_0839
IMG_0899
IMG_0878
Volg ons op:

2 Antwoorden op “Dag 16 – na regen komt zonneschijn en regen en zonneschijn”

  1. Monique

    In het najaar is de Million Dollar Highway adembenemend..
    Balen van de regen, maar ja alles wat nu valt..valt morgen niet 🙂

Reacties zijn gesloten.