We worden ’s nachts wakker van harde regen op te tent en wat gedonder. Als het ophoudt met regenen moet ik plassen. Jolanda ook. Het is koud en lopen samen naar het toiletgebouw. Op de terugweg blijven we even staan en verbazen ons over de volledig heldere hemel en de enorme hoeveelheid aan sterren. Waar kwam dat dan onweer vandaan? We weten het niet en duiken weer onze tent in.
We vervolgen route 550 van Silverton naar Ouray. En werkelijk, hier blijkt WC Eend opeens gelijk te krijgen. (I’m sorry for the people who are trying to translate this to English through Google Translate. Translation of “WC Eend” will not cover the intended pun. It was a commercial in NL late 80’s, early 90’s, for a brand of toilet cleaner, where “self-funded” and organized tests, showed that their own brand was absolutely the best in the world: “Us from WC Eend, advice to use WC Eend”).

Tegen 4 uur lijkt het te zijn opgedroogd. De donkere wolken hebben plaatsgemaakt voor een strakblauwe lucht met her en der een schapenwolkje.
Met deze wetenschap rijden we verder het park in en vanuit het niets begint het weer met onweren. Er vallen hele dikke druppels met hagelstenen, maar na terugkomst van de South Rim Trail is onze tent nog droog van binnen en warmen we, de in Moab gemaakte, pastasaus op. Een makkelijke maaltijd, na een dag met regen.
Voor die prijs mogen dat wel gouden eieren zijn die je gekocht hebt in Silverton
In het najaar is de Million Dollar Highway adembenemend..
Balen van de regen, maar ja alles wat nu valt..valt morgen niet 🙂