Dag 19 – De gok die loont

Na het ontbijt leveren we de sleutels van onze condo weer in en ik rij vanuit Snowmass naar het plaatsje Dinosaur. Onderweg stoppen we nog om broodjes te kopen.

Het is een lange, niet bepaald aantrekkelijke route, en het duurt een uurtje of 4 voordat we Dinosaur zijn. Dit is geen National Park, dus we mogen zonder ons pasje te laten zien doorrijden. Bij het visitors center vragen we waar we leuk kunnen wandelen en waar we kunnen overnachten met onze tent. De ranger van dienst komt met 2 campings op de proppen, die in het Utah gedeelte van het park liggen, echter had ik in de voorbereiding een camping gezien, die in het Colorado gedeelte ligt: Echo Park. Als ik die naam laat vallen, kijkt ze me een beetje raar aan. “Om daar te komen heb je wel High-Clearance nodig en de camping ligt erg afgelegen.” De Traverse staat volgens mij hoog genoeg boven de grond, maar het is geen 4-wheel drive. Dat het afgelegen ligt, lijkt me juist aantrekkelijk.

We rijden via de scenic route door het gedeelte van het park wat in Colorado ligt, maar het uitzicht imponeert me niet direct. We zijn de afgelopen, bijna 3, weken dan ook erg verwend met alle landschappen. Het waait vandaag erg hard en bij de verschillende uitzichtpunten krijg ik amper de autodeur open. Volgens Accuweather zijn er windstoten van boven de 50km/u, wat volgens mij windkracht 6 genoemd mag worden.

De twijfel om te overnachten in Echo Park, wordt steeds groter, zeker als blijkt dat de weg er naar toe nog 30km rijden is, waarvan 20km over een onverharde weg naar beneden. Als we een uitzicht over de weg naar beneden hebben, twijfel ik nog harder of we dit wel met een huurauto moeten doen. Daardoor, en omdat het zo stormt, weten we eigenlijk niet goed wat we moeten doen, de vooruitzichten laten wel zien dat de wind zal gaan liggen later op de avond, maar onderin een canyon weet je nooit wat er gaat gebeuren.

Als we aan het eind van de scenic drive omdraaien en dezelfde weg weer terugrijden, neem ik de gok en sla toch af als we weer bij de weg naar Echo Park zijn, even kijken hoe de weg er uit ziet en anders weer omdraaien.

Twintig seconden later zeg ik tegen Jolanda dat omdraaien geen optie meer is, omdat de weg te smal is en gelijk diep afdaalt. Gelukkig is de weg veel beter dan verwacht, eigenlijk een stuk beter dan het stuk off-road tussen Kanab en Escalante, wat Jolanda twee weken geleden heeft gereden.

En zo creëert het Nationale Park een stukje wat inderdaad exclusief is voor degenen met óf een eigen 4-wheel drive auto, of de mensen die de ‘bangmakerij’ in de wind slaan. Toegegeven, als het had geregend, dan was het waarschijnlijk onmogelijk om er te komen, maar de regen van een paar dagen geleden, heeft de weg duidelijk geen schade gedaan.

Na een klein uurtje dalen, over zand, klei, rots en steenwegen, kom je eerst bij een oud verlaten boerderijtje, waar rond 1920 de familie Chew huisvestte. Het ligt volledige verlaten, dus het is een klein wonder wat ze allemaal zelf hebben gemaakt. Zo ver van de bewoonde wereld, moet je alles voorhande hebben, om te kunnen overleven, maar de familie lijkt er aardig in te zijn geslaagd om een klein paradijsje voor hunzelf te creëren. Even verderop duik je nog een heel stuk verder de geschiedenis in, als we langs Petrogliefen van het Fremont volk rijden, die hier zo’n 1300 jaar geleden woonden.

De camping ligt in een werkelijk indrukwekkende omgeving, overal waar je om je heen, en vooral naar boven, kijkt, zie je de canyon, waar we nu helemaal onderaan op de bodem van staan. De Green River die zich hier in de vele miljoenen jaren zich een baan heeft gegraven, ligt vlak achter ons. De tent opzetten was nog wel even een uitdaging met deze wind, het idee van Jolanda om het onderzeil te laten drogen, enigszins ondoordacht, maar vrij snel staat de tent weer overeind, dit keer wel heel strak gescheerd. Dat is geen overbodige luxe, want de wind wil er maar wat graag grip op krijgen.

Naarmate de zon verder ondergaat, valt ook de wind en het lukt zelfs prima om nog een paar hamburgers te grillen. Later die avond is het opeens windstil en wordt de hele canyon verlicht door de maan en de sterren.