Met een tijdsverschil van 9 uur, zit een kleine jetlag er wel in. Echter zijn jetlags veroorzaakt door reizen naar deze kant van de wereld altijd goed uit te houden, vind ik. Op het voor mij ongebruikelijke tijdstip van 6:00u was ik klaarwakker en klaar voor de dag die zou komen.
Ook Jolanda was al vroeg wakker, dus konden we rond half 8 aan het ontbijt.
Hierna was het tijd om voorbereidingen te treffen voor de roadtrip die zal gaan komen en moesten er dus inkopen worden gedaan. Te beginnen met een goede koelbox waar we drankjes, broodbeleg, vlees, fruit en ga zo maar door koud kunnen houden, ook in dit klimaat. Want warm is het: 30 tot 35 graden, maar wel een droge warmte, dus redelijk goed uit te houden, zeker in een auto met airco.
Boodschappen doen duurde veel langer dan we aanvankelijk hadden gedacht, of zelfs gehoopt. Na een uur of 2 hadden we onze winkelwagen volledig volgeladen in de plaatselijke Wallmart, met in ieder geval de koelbox die we wilden, genoeg water, bier, sap, eieren, spek en ander broodbeleg voor de komende dagen.
Tijdens het inladen bleek de koelbox eigenlijk niet voldoende voor alles wat we graag onder de 30 graden wilden houden, dus besloten we een goedkope piepschuimen box erbij te kopen, en uiteraard een grote zak ijs.
Nog even snel een pre-paid mobiel telefoonkaartje kopen voor internet onderweg en we konden opweg: de apache trail, een route van zo’n 40 kilometer die je loodst over een onverharde, soms erg smalle weg, door een prachtig bergachtig landschap, waar koeien met hun kalfjes gewoon over de weg lopen. Een weg ook waar je ooit zo schone auto, niet zo schoon meer blijft.
Uiteraard hadden wij het geluk om op het smalste en steilste stuk van de hele route een Coca Cola vrachtwagen als tegenligger tegen te komen, met een prachtige, maar op het zicht erg harde afgrond in het vizier.
Toen we aan het einde van de Apache Trail bij de Roosenvelt Dam aankwamen en de weg weer verhard was, nam Jo het stuur over en bracht ons naar het hotel, alwaar we na een duik in het zwembad opzoek gingen naar een restaurant: een Mexicaans restaurant waar we aan het voorgerecht meer dan voldoende hadden voor de rest van de avond.
Morgen rijden we naar de Grand Canyon. De wekker staat weer vroeg.
Mark
NB: Foto’s uploaden blijft nog even een technische uitdaging, maar met een omweg heb ik er nu een paar kunnen toevoegen die ik met m’n telefoon heb gemaakt.
Volg ons op:
Moeten we toch dit jaar ook die Apache Trail gaan rijden! We kunnen nu natuurlijk niet meer achter blijven… 🙂
Bij vlagen erg leuke route om te rijden! Maar dit was dan ook mijn eerste "off road" ervaring in de VS, dus nog weinig te vergelijken…