Dag 20 – 200 meter onder de grond en 300 mijl over de grond

Uitslapen… daar waar ik voor deze vakantie dit onder de noemer “om 11 uur rustig eens opstaan” vond vallen, heeft dit deze vakantie een andere definitie. Toegegeven, vandaag was het Jolanda die om 8 uur vond dat het wel eens tijd was, ik had nog wel even kunnen blijven liggen. Nou was zij gisteren ook wel een uurtje of 2 eerder gaan slapen, terwijl ik nog aan het schrijven was.

Maar goed, het is dus 8 uur, er is koffie op de kamer en bij de receptie van het Rodeway Inn motel, kunnen we zelf wafels maken. Dit doen we dan ook, nadat we eerst alles weer in de Durango geladen hebben. Het loopt dan al tegen de 30 graden, maar we hebben een lange broek aan en een trui om ons middel geslagen.

Ingang van de Bat-Cave, van buiten gezien

Waar we gisteren de vleermuizen de grot uit hebben zien komen, willen we vanochtend op dezelfde plek de grot in en dit mogen we met onze National Park pas. Voor de audio tour moeten we (vrijwillig) nog wel 5 dollar per persoon bijbetalen. Je hebt vervolgens de keuze: met de lift, 750ft (228 meter) afdalen, of via de grot ingang een wandeling naar beneden maken, van ongeveer een mijl, om op hetzelfde punt te komen. Natuurlijk doen we het laatste, terug omhoog moet echter wel met de lift, want ze willen geen tweerichtingsverkeer, op de smalle paadjes in de grot.

Het is dag, dus de ingang van de grot wordt volledig gedomineerd door de zwaluwen, de vleermuizen hangen sinds zonsopgang weer te slapen. Zwaluwen worden dan ook wel de ‘dagdienst’ genoemd, en de vleermuizen de ‘nachtdienst’.

Ingang Bat-Cave van binnen

Het afdalen de grot in, is tegenwoordig niet zo moeilijk meer, er is een pad gemaakt, die zig-zaggend je naar beneden helpt en is met gedimd licht verlicht, dat was vroeger wel anders, toen ze met touwen en minstens 3 verschillende lichtbronnen per persoon moesten afdalen. Als je naar binnenloopt, wordt het met elke stap die je zet donkerder en koelt het verder af. De temperatuur in de grot is het gehele jaar vrijwel gelijk, zo rond de 15 graden. We hebben een lange broek aan, maar de truien blijven in de tas, het is eigenlijk best aangenaam, voor de afwisseling.

Zo ver onder de grond, worden we rondgeleid door diverse “kamers” met indrukwekkende stalagmieten, stalactieten, ondergrondse meren en andere imposante gesteenten. Het is een wandeling van 1,2 mijl, vanaf het punt waar de lift aankomt. Wij hebben dan al mijl erop zitten, door de grot in gewandeld te zijn.

Mirror Lake, Carlsbad Caverns

Foto’s maken, met weinig licht, zonder statief is bijzonder lastig, bijna onmogelijk, voor mijn camera. Flits kan (en mag) je gebruiken, maar dan valt alle magie weg.  Dan blijkt dat mijn telefoon, verbazend goed met deze situatie om kan gaan en heb ik dus toch nog het een en ander vast kunnen leggen.

Het grotten stelsel gaat voor vele mijlen verder en ook nog veel dieper, echter is het merendeel niet toegankelijk voor publiek. Er is nog een aantal begeleide tours, waarmee je in andere “kamers” kunt komen, hiervoor moet je wel een aanvullend bedrag per persoon voor neertellen en op een aangegeven tijd verzamelen. Wij doen dit niet, want we hebben nog een kleine 300 mijl te rijden, naar onze volgende bestemming: Santa Fe.

Nog meer ondergrondse creaturen

En weer wordt het een lange zit van een uur of 5, over een weg die vrijwel de gehele route alleen maar rechtdoor gaat. Jolanda neemt het eerste stuk voor haar rekening en in Roswell zijn we op een derde en neem ik, na een tankbeurt en een paar kleine inkopen, het stuur over. Roswell, bekend van het “Roswell Incident”, waar in 1947 een buitenaardse UFO zou zijn neergestort, wat de Amerikaanse regering in een doofpot heeft proberen te stoppen, aldus de complotdenkers en “believers”. In werkelijkheid was het een “ballon” van de US Air Force, of toch niet…?

Hoe het ook zij, het plaatje verdient er een aardig zakcentje mee. Overal zie je groene “marsmannetjes” en er is een heus UFO museum. Wij laten of echter niet meeslepen en rijden gewoon door, onze geschatte aankomsttijd is namelijk al half 7 in de avond en dat vinden we al laat zat.

Een ondergrondse meertje. Kraakhelder water.

Ik rij in 1 keer door naar Santa Fe, het landschap van New Mexico is plat en voorzien van heel veel zand. We hebben al beige, bruin en wit zand gezien en daar komt tijdens deze rit rood zand bij. Pas op 50 mijl voor Santa Fe zie je heel langzaam in de verte bergen opdoemen, de uitloop van de Rocky Mountains, ook wordt de weg steeds meer glooiend. Op een gegeven moment kan ik 5 mijl vooruit en bijna 5 mijl in mijn spiegel terugkijken, met geen auto in het zicht. Ik ben dan ook heel blij als we eindelijk het stadje binnenrijden. De navigatie vindt het dan nog even noodzakelijk om me een hele smalle, onverharde, maar doodlopende weg in te sturen, terwijl er een auto achter me wel precies weet waar ze naartoe gaat. Grrrr…!

Ons onderkomen voor de komende 3 nachten is een “Casita”, een soort vrijstaand tuinhuisje, met alle voorzieningen die we nodig hebben. We kunnen dus morgen weer een wasje draaien (waarschijnlijk wel 3). We besluiten onze avond op het terras van een Persisch/Iranees restaurant en eten daar de lekkerste hummus ooit en prima kebabs.

Morgen dan maar echt eens uitslapen? Zou geen kwaad kunnen en ook wel eens lekker zijn.

Volg ons op:

Eén antwoord op “Dag 20 – 200 meter onder de grond en 300 mijl over de grond”

  1. Sandra

    Volgens mij hebben wij dezelfde ‘kamer’ bezocht. Mooie en bijzondere creaties! 🙂

Reacties zijn gesloten.