Dag 20/21 – Recap voor 3 dagen Yellowstone

Even een inhaalslag van de afgelopen 2 dagen in 1 post. We maken ons op voor 3 nachten in Yellowstone en ik verwacht dan geen internet te hebben, dus die verhalen komen weer als we dinsdag in Salt Lake City zijn.

Dag 20 – Dinosaurus botten.

We worden wakker in een van de meest bijzondere plaatsen waar we ooit hebben geslapen. Het was ’s nachts compleet windstil en zoals gezegd is het niet donker geworden door de maan en de enorme sterrenpracht. Je zit hier zo hoog en afgelegen, dat er op geen enkele manier een straaltje “kunstlicht” vanuit een stad de hemel verstoort. Je kan uren naar de hemel staren en je heel klein voelen. En zodra de zon weer opkomt, begint de wind weer toe te nemen en als we om 8 uur willen opstaan, stormt het weer bijna, een heel rare gewaarwording, maar in Zion, twee weken geleden, merkten we ook iets soortgelijks.
Het waait zo hard, dat we besluiten om het koffiezetten over te slaan en de spullen zo snel mogelijk in te pakken en weg te rijden. Jolanda kruipt achter het stuur om de uur durende weg naar boven te bedwingen.

De weg omhoog lijkt nog makkelijker dat die naar beneden, gisteren. Op de camping waren er in totaal 4 plaatsen bezet, waarvan bij 1 een normale sedan geparkeerd stond. Geen high-clearance SUV, geen 4×4, geen over-sized banden… dus zo erg was het allemaal dus niet.

Eenmaal bovengekomen, rijden we weer verder terug over de scenic route, om voor het einde af te slaan naar een “short-cut”, ook een onverharde weg, naar Jenson, Utah, waar de ingang is van het Utah gedeelte van het park. Als we daar aankomen, moeten we dit keer wél “ons” pasje laten zien en besluiten eerst langs de twee campings te rijden die de ranger gisteren ons had aanbevolen. De eerste bleek een “group camping” te zijn, en “two is a crowd”, maar nog geen group, dus rijden we verder naar de volgende.
De tweede camping heeft 84 (!) plaatsen en dus een beetje massaal met wat we de afgelopen weken gewend zijn. We rijden een rondje en hebben er geen fijn gevoel bij. Er is één plaats die nog vrij is en in mijn ogen nog eventueel de moeite waard is. Als we de plek verkennen, jagen we onbedoeld een kalkoen weg, die rustig in een greppeltje lag. Deze plek geeft wel direct toegang tot de Green River en ik loop naar het water. Op de terugweg zie ik een chipmunk zichzelf fotogeniek maken en blijf een paar seconden staan om het tafereeltje te aanschouwen, totdat vanuit het niets de kalkoen uit de bosjes, zichzelf breed makend en luidkeels, op me af rent. Hij (waarschijnlijk zij) heeft duidelijk een mening over onze aanwezigheid, alsof er eieren beschermd moeten worden in de nabijheid. Na 3 (bijna) aanvallen, gaf ik me op en verliet de plek, de gehele camping had overigens geen indruk gemaakt op ons, dus zo erg vonden we het niet om af te druipen.

We wandelen verder nog wat door het park en keren dan terug naar het beginpunt. Vanaf hier kun je de “fossil trail” lopen, waar je honderden, zo niet duizenden, fossielen zou moeten kunnen vinden van prehistorische schaal- en schelpdieren, tot complete dinosaurus wervels. Laatst genoemde liggen duidelijk aangegeven, maar voor de rest hebben we of geen geduld, of gewoon geen goede kijk.

Bovenaan de trail heb je de quarry, de grootste uitgraving van dit park, waar honderden, of duizenden dinosaurusbotten en schedels zijn gevonden. De reden waarom er hier zoveel liggen, blijft gissen, maar de mensen die hier voor geleerd hebben, zeggen dat 149 miljoen jaar geleden deze “beesten” hier leefden en zijn uitgestorven nadat er een droogte was ontstaan. De dino’s droogden uit en stierven massaal op deze plek. Als velen duizenden jaren de droogte wordt doorbroken en er weer genoeg water stroomt, spoelen alle botten mee. Als daarna dan ook nog eens de grond begint te stijgen, door de enorme druk van bodemplaten onder ons (waardoor o.a. ook de rocky mountains zijn ontstaan), verdwijnen al deze opgehoopte botten in deze bergen en krijg je dit soort vindingen als resultaat.
We zijn daarna wel een beetje klaar met botjes kijken, al zie je hier vaders met hun zonen uren turen naar stukjes steen, maar dit is niet onze fetish, en rijden naar Vernal, waar we voor 50 euro een Days Inn Motel vinden, inclusief ontbijt. Dit is ons prima, want morgen een weer lange reis naar Jackson.

---

Dag 21 – Jackson Hole

Als je Utah uitrijdt en Wyoming in, verandert weer gelijk het landschap. We rijden uren door een groen en glooiend landschap, met her en der nog een plukje sneeuw op de toppen. Het heeft niks weg van het groene, maar heftige landschap van Colorado en al helemaal niks van het zandsteen in alle kleuren van de regenboog van Utah. Het lijkt wel alsof iemand met een vijl over alle rotsen is gegaan en er een mooi “zacht” landschap van heeft gemaakt. Er zijn ook bijna geen bomen meer in het zicht. Het duurt dan ook even voor we in de verte weer “echte” bergen zien met veel sneeuw op de rotsige toppen.

Veertig mijl vóór Jackson, verandert het landschap vanuit het niets opeens weer. Waar we uren lang naar een saai nat-op-nat aquarel schilderij hebben gekeken, werd het opeens eens dik “Bob Ross” schilderij, met rotsige, besneeuwde bergen als achtergrond en “a nice little bush over here… and hey.. what is this little rabbit doing here? Oh well, now we are at it, let’s take some VanDyke Brown, to just place a nice little tree over here… isn’t that nice? Just smile to the cloud above you… Hi bird!”

Jackson is een leuk wild-west plaatsje, het laatste grote stadje voor de parken Grand Teton en Yellowstone. We hebben hier een motel in het centrum en alles zit op loopafstand. We lopen over Town Square, waar op elke hoek een enorme boog staat, gemaakt van eland geweien. Geen paniek, niet omdat ze geschoten zijn, maar omdat de elk jaar deze verliezen, deze groeien dat later weer aan (is ons beloofd). We drinken nog een biertje of 2 in de Million Dollar Cowboy bar, waar de barkrukken plaats hebben moeten maken voor zadels, en sluiten de dag af in een tapas/wijnbar. Het zijn geen tafels voor 2 personen, dus al snel krijgen we “bezoek” van Carl en Dianne. We hebben hier tijdens de hapjes met verschillende wijnen, heel gezellig en uitgebreid mee gesproken, over Nederland, de VS en de vergelijkingen in het politieke klimaat. Een redelijk beladen onderwerp voor veel Amerikanen op dit moment, en al helemaal naar de gebeurtenissen in Orlando vorige week.

Morgen rijden we dus verder naar Yellowstone, via Grand Teton, en overnachten we 3 nachten in het park. De volgende update zou dus zomaar pas in Salt Lake City kunnen zijn.