Dag 24 – Een geizer te ver

Het was vannacht echt berekoud (pun intended), maar thermo-ondergoed en dicht tegen elkaar aanliggen helpt wel. Het is dan ook moeilijk om op te staan, maar we zullen toch moeten.

Overstekend wild zorgt soms voor vertragingen

Overstekend wild zorgt soms voor vertragingen

Gisteren hebben we de noordelijke lus door het park gereden, vandaag doen we de zuidelijke. Yellowstone is echt enorm groot en je vergist je toch al snel in de afstanden en voornamelijk de tijd die het duurt om een afstand te overbruggen. We hebben een camping die redelijk centraal ligt ten opzicht van de twee lussen, maar toch zijn we bijna 2 uur onderweg naar “The Old Faithful”, de bekendste geiser van het park. Zij dankt haar naam aan de voorspelbaarheid van de uitbarstingen. Als je dan ook de parkeerplaats afloopt, zie je gelijk een bordje met de volgende, geschatte, uitbarstingstijd: 1:24PM, give or take 10 minutes. Nee… niet 1:25, of 1:30, maar 1:24PM. Een groepje Amerikanen die er langslopen, verbaast zich hierover: “ik begrijp dat ze kunnen schatten binnen welk tijdframe er een nieuwe uitbarsting, maar dat er hier bordjes staan die mij gaan vertellen wanneer de natuur iets gaat doen en dat op de minuut af, vind ik raar,” en ik ben het met ze eens.

Het is pas 12:53PM, dus we hebben nog 31 minuten uur om een plaatsje te vinden, waar we het beste uitzicht krijgen op dit natuurfenomeen. We staan om 1:12PM dan ook aan de andere kant van de geiser, daar waar niet de massa staat. De zon staat hier namelijk schuin in mijn rug, in plaats van schuin voor me, wat hopelijk de kwaliteit van de foto’s ten goede komt.
We wachten, maar weten eigenlijk niet waarop… laat de eruptie zich aankondigen? Of is die er zomaar? Er komt constant stoom uit de geiser en soms opeens iets meer, maar elke keer lijkt het een schijnbeweging te zijn.

Beehive geiser's "Indicator"

Beehive geiser’s “Indicator”, rechts van de krater

Om 1:14PM loopt er een ranger langs: “The Beehive geyser is about to erupt any minute and this one only erupts twice a day, so you can stand here and watch something that will happen every hour, or you can go see something more special”. Ok, we staan even na te denken wat we zullen doen. De uitbarstingen van de Beehive zijn volgens de boekjes hoger dan die van The Old Faithful. We besluiten uiteindelijk snel terug te lopen, want 19 minuten geleden liepen we langs de Beehive geiser en toen was er nog niets te zien.

Een uitbarsting van deze geiser laat zich moeilijk voorspellen, behalve dat het doorgaans 2 keer per 24 uur gebeurt. Doordat enkele minuten voor een uitbarsting er naast de grote krater een klein ander “fonteintje” ontstaat, een zogenaamde “Indicator”, weten de park rangers op tijd een aantal gelukkigen te verzamelen die dit kunnen aanschouwen.

Beehive geiser in volle uitbarsting

Beehive geiser in volle uitbarsting

We staan op een plek waar we uitzicht hebben op zowel Beehive, als Old Faithful en opeens begint het. Eerst met een stoot water, en al snel spuit Beehive water meters de lucht in. Beehive haalt hoogtes van 60 meter en het geweld duurt een minuut of 5, daarna zakt het water weer en kan het goed weer 12 uur duren. Als Beehive 2 minuten aan het uitbarsten is, begint ook de Old Faithful. Helaas staan we daarvoor toch aan de verkeerde kant, want wat we vanuit onze positie zien, is voornamelijk stoom, maar desondanks denk ik dat de Faithful leuk is voor de busladingen vol aan toeristen die 2 uur rond mogen lopen door dit stuk van het park en daarmee gegarandeerd een uitbarsting zien en daarna weer, hup, terug de bus in moeten. De uitbarsting van Beehive is vele malen indrukwekkender, vanwege de hoogte, maar ook de langere duur.

Na deze uitbarstingen gaan we lunchen in het cafetaria (ai, domme timing, want al die busladingen die hebben gewacht op Old Faithful willen dat ook…) en na de lunch lopen we verder het Upper Basin af. Er zitten hier vele tientallen geisers, de een nog groter en indrukwekkender dan de ander, ook zijn er veel “pools”, bijna kokend hete “jacuzzi’s” met diverse prachtige kleuren water en “koraal”, maar na 2 uur heel veel geisers te hebben gezien, kun je de indrukken niet meer verwerken. Ik wil nog wel heel graag naar de Rainbow Pool, wat we, volgens het kaartje dat we hebben, kunnen lopen.

 

Rainbow Pool

Rainbow Pool

Wat alleen niet op het kaartje staat, is dat de schaal van het kaartje op een gegeven moment totaal nergens meer over gaat. Het is een half uur lopen door niemandsland en in de bossen. Nouja, misschien spotten we hier dan wel onze beer, maar de bear spray ligt gelukkig veilig in de auto. Rainbow Pool is echt prachtig, helaas zijn de foto’s in de boekjes gemaakt vanuit een helicopter, want je staat redelijk op gelijke hoogte. Laat ik nou een “selfie-stick” hebben, niet om selfies te nemen, althans, zo min mogelijk, maar voor dit soort situaties is het makkelijk om je reikwijdte met een meter, of zo, te verlengen.

Daarna denken we over de weg die op het kaartje staat, redelijk makkelijk terug te kunnen lopen naar de parkeerplaats. Helaas was de schaal van deze weg nog verder afwijkend, maar buiten dat, bleek het gewoon de “snelweg” te zijn. We lopen een kwartier door de berm, als we er achter komen dat de berm ook nog eens ophoudt. Zuchtend en steunend draaien we maar om, en lopen terug, om de weg door niemandsland weer te bewandelen en bijna een uur later staan we dan eindelijk weer bij de auto.

Wild life: Blauw vogeltje

Wild life: Blauw vogeltje

Op de camping douchen we eerst en vervolgens is het de bedoeling dat ik een mega New York Steak op de BBQ ga grillen. Ik wil dit met houtvuur doen, zodat de vlammen zo nu en dan het vlees likken. De afgelopen weken, op de eerste nacht na, waren vuur en ik de beste maatjes. Ik kreeg het altijd zonder problemen aan en het deed altijd wat ik wilde, totdat ik het moest blussen als ik ging slapen. Dat is ditmaal totaal anders. In het begin leek het nog best goed te gaan, maar dit bleek schijn. Ik verstook bijna al mijn aanmaakhout, 2 keer zoveel als normaal, maar de blokken willen niet blijven branden. Ik wapper met de snijplank me een ongeluk, tot blaren aan toe, maar de boel wil geen vlam meer vatten na de eerste schijnbeweging. Dan maar kolen. Dit gaat uiteindelijk een stuk beter, dus veel later dan gepland, smikkelen wij van een heerlijke steak. Uiteraard brandt daarna het vuurtje opeens wel heel goed, dus hebben we nog even iets om ons aan te warmen, voordat we voor de laatste nacht onze slaapzak in duiken.

Volg ons op: