Dag 27/28 – “Shopping Spree” en Flat Irons

Woensdag:

We hebben alles uitgezocht: kampeerspullen die we willen doneren en die van ons zijn, dus weer terug naar huis gaan. Zoals gezegd heb ik gisteren een berichtje gestuurd naar de eigenaar van ons AirBNB appartement, met daarin een kleine beschrijving van de spullen die we over hebben en die hij van ons gratis kan overnemen. Tijdens het eten, wat best was binnen te houden, kreeg ik al een bericht terug. We mogen alles bij hen achterlaten, en omdat ze zelf in de “outdoor industry” werken, kunnen ze onze spullen waarschijnlijk makkelijk een goede plek geven. Laten we wel zijn, het is bijna 400 dollar aan slechts 3,5 week oude spullen, een complete set om mee te kunnen kamperen. Al verpatsen ze het en maken er winst op, ik ben allang blij dat we zonder enige moeite deze spullen in hun kelder mogen zetten, waardoor de auto ook gelijk leeg is.

Heel goed, want we gaan vandaag shoppen, met een bodemloze credit card op zak, onze vriend American Express, zal hier totaal geen moeite mee hebben, en wij sparen langzaam maar zeker naar Business Class tickets naar de VS.

Gisteren al wat gegoogled, en het grootste outlet winkelcentrum zit hier op anderhalf uur rijden vandaan, bij het plaatsjes Castle Rock, een andere die dichterbij was, is gesloten omdat dit winkelcentrum begin mei verwoest is door een hagelstorm met hagelstenen groter dan honkballen.

Het is een openlucht winkelcentrum, dat in tegenstelling tot de velen overdekte die we hebben meegemaakt. Het is niet eens overdreven groot, maar alle outletwinkels die we willen, zijn er: Levi’s, Tommy, CK, American Apparel, GAP, joe neem it. En, zoals altijd bij outlet malls, alles is niet zomaar in de uitverkoop, maar boven op de uitverkoop komen er nog kortingen, of coupons voor andere winkels, of als je je e-mailadres voor spam berichten opgeeft, komt er nog eens 20% korting boven op.

Klinkt natuurlijk allemaal leuk, al die kortingen op kortingen, maar zijn het geen lokkertjes om meer te kopen? Gegarandeerd! Maar kom op, 25 euro voor Levi’s spijkerbroeken, die in Nederland 80 euro kosten, of truien van de Tommy voor 20 euro i.p.v. 85.

Ok, ok, ik begin misschien te klinken als een shop verslaafde vrouw, maar toegegeven, normaal haat (!!) ik shoppen. In Nederland koop ik nooit wat, tenzij het echt niet anders kan en dan meestal nog alleen maar sokken en boxershorts. Als ik een Bijenkorf inloop en een overhemd zie, springen de tranen me in de ogen van de prijs en neem ik de eerste de beste bus terug naar huis.

Het is dan ook niet helemaal verbazingwekkend dat ik meer koop dan Jolanda, maar dat is in Amerika wel vaker het geval. Als we “thuis” zijn en ik alle bonnen bij elkaar optel, moet ik wel even slikken van het totaalbedrag, maar goed, we kunnen qua kleren in ieder geval weer een goed jaar vooruit, hopelijk tot de volgende keer dat we naar de VS gaan.

Dan is het tijd om de Durango een wasbeurt te geven. Hij is behoorlijk vies geworden de afgelopen weken en het is wel zo netjes om hem op z’n minst op het oog schoon in te leveren, overmorgen. We rijden dan ook naar een “self car wash” en ik probeer hem zo goed mogelijk schoon te krijgen, wat redelijk lukt, op de vastgekoekte insecten op de voorbumper na.

‘s Avonds eten we de sushi die we gisteren gekocht hadden voor bij de borrel. We hadden toen uiteindelijk chicken wings, dus dit is blijven staan, maar hoeven ons huis ook niet meer uit vanavond.

---

Donderdag:

Gisteren had ik na de “shopping spree” het nog gekscherend gezegd: “we moeten een nieuwe koffer om dit alles mee te krijgen.” Hier werd om gelachen, maar ik zag alleen al die tassen vol nieuwe kleding voor me, en ja, er kan van wat we hebben meegenomen op vakantie wel het een en ander weg, maar dat we genoeg weg kunnen gooien, ben ik niet van overtuigd. We willen vanmiddag nog een stukje wandelen, want Boulder kent veel mogelijkheden, je bent namelijk zo de bergen in. En aangezien ik niet vanavond, als we een paar biertjes ophebben, nog wil puzzelen met koffers, doen we dit vanochtend. Alles uit de koffers en alles er terug in. We houden inderdaad een redelijke vuilniszak over met kleding die we niet terug hoeven te nemen, maar onze koffers zitten inmiddels propvol, nog niet aan de gewichtslimiet, maar vol is vol en dan hebben we nog niet alles erin zitten. We hebben 1 trolley en ook die zit inmiddels vol. We besluiten dan ook maar onze wandelschoenen weg te doen, niet nu, maar wel na vanmiddag.

We willen een stuk richting de “Flat Irons” lopen, een gesteente dat zo heet vanwege de gladde steile bergwanden. Maar zoals ik gisteren al merkte, hebben de afgelopen 4 weken en de, soms pittige, wandelingen, een nadelige invloed op mijn rechter enkel. Het voelt als iets wat je er gewoon uit moet lopen, maar dat is gisteren, al winkelend niet gelukt. Vandaag is het wel minder, maar nog loopt het niet heel fijn. Toch beginnen we aan de wandeling en ook deze gaat gelijk behoorlijk stijl bergop. Het lopen gaat niet eens zo heel slecht, maar wat we al verwacht hadden, horen we gerommel in de verte. Er is onweer in de lucht, en dat kun je ook aflezen aan de grote zwarte wolken. Onweer en bergen, is niet de meest geniale combinatie en we besluiten dan ook om in plaats van nog 8km door te lopen, weer terug naar de auto te gaan.

Met de auto rijden we nog wel Flagstaff road af, welke je weer hoog te bergen in brengt en een mooi overzicht over Boulder, en in de verte, Denver geeft. Aan het einde van deze weg hebben we de keuze om om te draaien, of verder te rijden, maar dan over een onverharde weg. De weg ziet er behoorlijk goed uit en is maar 8 mijl lang, voordat we weer op de highway 72 zitten. We rijden langs een waterreservoir en stuwdam en krijgen weer prachtige plaatjes voorgeschoteld, al rijdend. Nadeel is wel, zo zien we na deze route de Durango parkeren, dat de auto weer volledig vies is. De weg leek nog niet eens zo stoffig, maar dat er ook nog modderplekken op een meter hoogte zitten, betekent dat we de auto toch weer moeten schoonspuiten.

 

Dat doen we dan nog maar een keer, bij dezelfde car wash als gisteren. Eenmaal aangekomen, staat er nog een hoge druk reiniger aan. Ik neem aan dat er iemand net is weggereden, met nog een paar kwartjes aan tijd over. Gunstig, want dan hoeven we de startprijs niet te betalen, en alleen maar een paar kwartjes bijvullen. Nietsvermoedend sta ik dus de auto af te spuiten, als ik zie dat de tijd op de klok niet afloopt, zoals je hebt als je betaalt met kwartjes, maar optelt, zoals je hebt met het betalen met credit card. Iemand is dus weggereden, maar heeft de klok niet gestopt.

Dit vind ik lullig, dus spoel heel snel de auto af en druk op “stop”, waardoor de betaling wordt vastgesteld op 12 dollar. Hiervan is misschien 3 dollar van mij, maar aan de andere kant, de eigenaar van de credit card mag blij zijn dat er iemand op “stop” heeft gedrukt.

‘s Avonds eten we Italiaans (geen pizza), iets wat Jolanda al zo lang wilde en lopen we terug naar ons appartement voor de laatste nacht. Onderweg zien we 2 vosjes, superschattig, met elkaar in het gras spelen. Als we langslopen, kijken ze met gepaste interesse ons aan. We kijken nog een tijdje toe en lopen vervolgens door. Wat is Boulder toch een leuk stadje, en wat is Colorado toch een prachtige staat. Je krijgt er bijna zin van om hier te komen wonen.