Dag 4 – Walmart ellende

We zijn weer vroeg wakker. Ga ik nog een rondje hardlopen, of rijden we direct weg? We kiezen voor het laatste en zitten om 8 uur in de auto. Ditmaal kruipt ondergetekende achter het stuur en we stellen de TomTom in op een Walmart in San Leandro. Dit zou de Walmart zijn geweest waar ik mijn kampeerspullen had willen laten verzamelen, zodat ik ze alleen maar hoefde op te halen. Helaas bleek op het laatst dit allemaal toch niet mogelijk, omdat mijn credit card en PayPal niet door de autorisatiecheck kwamen. Onhandig, want nu moeten we alles zelf verzamelen.

Walmart is een enorm grote winkel en hebben echt van alles, van SpongeBob T-shirts voor volwassenen, tot touchscreens voor blinden. En toch weten ze het te presteren om een paar dingen die op onze lijst staan niet te hebben.

We arriveren om 9 uur en beginnen met een egg-muffin en een kop koffie, zodat we het boodschappenlijstje bovenwater kunnen krijgen. We hadden al snel de tent, luchtbed en nog zo’n 60% van ons lijstje gevonden. Die laatste 40% werd een speurtocht waar je akelig van wordt. Als we besluiten het verder op te geven, mist nog maar een paar items, die gewoonweg uitverkocht waren. Nu moeten we nog eten en drinken voor de komende 3 dagen kopen. Eitje, koekie, fluitje van een cent… dat moet toch niet lastig zijn?

Wie had kunnen denken dat dit de grootste hel zou worden? Het was inmiddels half 12 en het was aanzienlijk drukker in de winkel geworden tijdens onze speurtocht. Mensen lopen als mieren dwars door alles heen en blokkeren massaal elke normaal toch gangbare en brede gangpaden.

Uiteindelijk bleken ze nauwelijks “vers” eten te hebben, alleen wat verpakt broodbeleg en worsten. Geen hamburgers, steaks of verse broodjes. Ook het assortiment groente viel tegen.

Het is nu half 1 en we zijn er totaal, maar dan ook totáál klaar mee. We verlaten gefrustreerd de winkel en proppen de achterbak en de aangeschafte koelbox vol en rijden met piepende bandjes weg.

 

Een tijdje later rijden we langs een SafeWay supermarkt en stoppen daar om de rest te kopen. Wat is dat een veel fijnere winkel zeg!

We willen de kustroute, route 1, naar het zuiden rijden, naar Pismo Beach, maar al snel komen we er achter dat we dan toch een paar uur eerder hadden moeten vertrekken (of niet zo lang in de Walmart moeten blijven hangen). We rijden een stuk langs de kust, zeker een aantrekkelijke weg, omdat het nogal bewolkt en grauw was, deed het me zelfs een beetje aan Ierland denken, met de hoge cliffs en groene heuvels met schapen.

Als we in Santa Cruz zijn, besluiten we toch maar verder de snelweg te pakken, zodat we rond 6 uur op de camping zijn. Alle kampeerspullen zitten nog in hun verpakking en we willen nog rustig de tijd nemen om de boel voor de eerste keer op te zetten en kijken of we compleet zijn.

De tent staat razend snel. Het is een leuk koepeltentje, waar prima een tweepersoons luchtbed in past. De stoeltjes zitten vrij kut (vind ik, maar Jolanda zit er prima in), maar wat mag je verwachten voor stoelen van 5 dollar.

Het is nog licht als ik de Coleman gaspitjes ga testen en een simpel bonenprutje met worst en rijst in elkaar draai. Een behoorlijk aggressief brandertje, waar het maar lastig is om deze in een lage stand te zetten, maar het kookt verder prima.

Na het eten wast Jo snel even af en probeer ik een kampvuurtje te stoken met wat resthout in de vuurkorf die bij onze kampeerplek hoort. Ik gooi er één blokje van het zelfgekochte brandhout bij. Dit bleek uiteindelijk het enige stuk hout wat vlam wilde vatten. We staren nog een tijdje in de vlammen en duiken onze slaapzak in, om onze eerste kampeernacht op Amerikaanse bodem te trotseren.