Na een rustige nacht, wederom vroeg wakker. Mark schrijft een stukje voor de blog, terwijl ik vast inpak, opruim en broodjes maak voor de reis. Na ontbijt, auto inladen en uitchecken is het om 8.50 tijd om te vertrekken. Door dikke regendruppels die verderop overgaan in hagel rijden wij Grand Canyon park in om onze route voort te zetten.
Als de regen is opgetrokken en de zon zich voorzichtig laat zien, kunnen we het niet laten nog driemaal te stoppen om de Canyon van deze kant te bekijken en te fotograferen. Wat een prachtig natuur fenomeen. In de verte zien we de zwarte wolken en de regen en wij staan in de zon. De schaduwen over de Canyon veranderen keer op keer, waardoor het telkens anders lijkt.
Na onze laatste stop bij Desert View en voorzien van een kop koffie vervolgen we de weg naar Page.
Na een korte stop in Cameron om te tanken, komen we in de buurt van Page. Als bijrijder heb ik onderweg onze reisgids bestudeert en we hebben een aantal bezienswaardigheden die we willen zien onderweg. Als eerste natuurlijk de Horse shoe bend. Deze bocht in de Colorado rivier dankt zijn naam aan de vorm, drie keer raden….. Hoewel ik niet heel veel last van hoogtevrees heb sta ik toch te trillen op mijn benen als ik op de klif zo’n 100(?) meter naar beneden kijk om de rivier te zien. Op veilige afstand van de rand vind ik het ook prachtig en even later op de knieen is het een ongelooflijk gezicht.
Aangekomen in Page doen we snel wat inkopen en rijden verder op zoek naar een picknickplek, want we krijgen trek. We vervolgen de weg van Page naar Kanab over de Glen Canyon bridge,een gigantische brug, met daarnaast een van de grootste stuwdammen van Amerika, de Glen Canyon dam. Een momentje om de auto te stoppen en “even” naar het midden van de brug te lopen om de dam te fotograferen. Een korte tour door het bezoekerscentrum verteld de bouw van de brug en de dam.
Ongeveer een kilometer van de dam vinden we dan eindelijk een picknick plek in het Glen Canyon National Park. Hier leeft Mark zich uit met ons campingvuurtje en onze nieuwe koekepan (de pan van de worstjes was na 1 keer op) om de lekkerste hamburgers te bakken, want ondanks alle burgerketens hier is een eigen gebakken hamburger toch veel lekkerder. Na deze heerlijke lunch in een lekker zonnetje stappen we voor het laatst vandaag de auto in om de overige 70 mile naar Kanab af te leggen.
Tijdens de rit zien we het bord: ‘Welcome in Utah’ langs de kant van de weg. De weg verandert van wegdek, maar het gekste wat verandert is de tijd. Binnen 1 meter gaat de klok een uur vooruit. De hele weg zien we in de verte een onweersbui en zwarte wolken, maar tot net voor Kanab houden we het droog. Het laatste stuk wat regen, maar we hadden al gezien dat het weer minder zou worden.
Eenmaal bij het hotel kunnen we de spullen droog uitladen en onze intrek nemen in de kamer met het beste uitzicht van het hotel. Hier drinken we een biertje en bedenken waar we gaan eten.
Mark heeft zin in spareribs, dus het wordt een eetcafe waar ze deze hebben. Eindelijk ook weer eens groente, want qua vitaminen waren we nog niet echt verwend deze vakantie.
In het hotel weer vroeg ons bedje in. Morgen weer wandelen.
Volg ons op:
Nu ik die hamburger zie, heb ik meteen zin in de BBQ! 🙂 En ja, de groenten zijn ver te zoeken, maar soms krijg je ze er zomaar bij.
Hopelijk krijgen jullie weer snel volop zon te zien.