Dag 6 – 5 Euromasten – Travel Blogging

’s Nachts word ik wakker omdat ik moet plassen, maar dit keer op een normaal vol luchtbed en dat is fijn. Het is aardedonker op de camping, er is geen elektriciteit dus ook het toiletgebouw is onverlicht.

Gewapend met een mini zaklamp baan in me een weg door het donker, de heuvel af, een stukje over de geasfalteerde weg, het toiletgebouw in en weer terug. Ik schijn nog even door de donkere ruimte of ik niet misschien wat ogen zie glimmen, van een beer of zo, maar “helaas”.

Uitzicht bij aanrijden Yosemite vanuit Wawona

Om half 7 zijn we alweer klaar wakker. De kraaien maken precies hetzelfde geluid als mijn normale wekker, of eigenlijk andersom. De zon komt ook al rond half 6 op, dus het is alweer goed licht in onze tijd.

Het is een klein uurtje rijden naar Yosemite Valley, dus als we ontbeten hebben en de broodjes voor de lunch hebben gesmeerd, vullen we onze waterrugzakken elk met ruim 2 liter water en trekken er op uit. Het is dan nog 15 graden buiten, maar eenmaal in de Valley is het al 25.

We willen heel stoer hiken naar de Upper Yosemite Falls. Een tocht van in totaal slechts 7 mijl, maar je moet wel 800 meter klimmen. Er staat dan ook 6 tot 8 uur voor deze tocht. Nou kennen we dat met die Amerikanen, die willen vaak de boel schromelijk overdrijven, dus lachen nog al we dat bordje zien.

Half Dome

Het begint gelijk pittig, en dit zal ook niet meer ophouden. Behoorlijk stijlen stukken, van rotsen, traptreden en rul zand brengen je naar boven toe. We spreken af het rustig aan te doen, stapje voor stapje en elk half uur klimmen minstens 5 minuten rusten. Dit stramien houden we welgeteld exact 2x vol. Daarna willen we (vooral ik) wat vaker even een kleine pauze in de schaduw maken. De temperatuur begint steeds verder te stijgen tot uiteindelijk 33 graden.

Na anderhalf uur klimmen gaan we opeens bergaf. Een kleine vloek laat ik gaan, want alles wat we nu dalen moeten we weer stijgen. We worden wel aangenaam verrast door een van de berg kletterend koud water stroompje. We maken onze meegebrachte doekjes nat en ik leg het al druipend op m’n warme hoofd en zet m’n pet op.

Dit en het dalen geeft weer even goede moraal en we kunnen er weer even tegenaan.

Niet veel later draaien we uiteindelijk een bocht om en daar zien we hem, de Upper Fall. We staan er nog enkele honderden meters in afstand, maar ook in hoogte vanaf, maar je voelt dat de temperatuur door dit natuurgeweld gelijk daalt. De spray van water voel je ook heel licht over je heen komen. Het is werkelijk een prachtig tafereel en zelfs van zo’n afstand al een oorverdovend geluid.

Upper Yosemite Falls uitzicht, halverwege trail

We lunchen ergens in de schaduw met de hoop dat we ver over de helft zijn. Dit blijkt echter niet zo te zijn als we de runkeeper moeten geloven. De helft, tops. Aangezien eten voor nieuwe energie kan zorgen, gaan we door, maar als we een uurtje later zien wat het vervolg van de weg is, was ik blij dat ik een handdoek en een ring had meegenomen.

Het werd nog stijler, maar erger, er was geen enkele mogelijkheid tot schaduw tot aan de top. Ik denk dat we nog anderhalve kilometer hadden moeten klimmen om bovenaan te komen, maar met nog maar net 2km per uur, zou dit echt zwoegen worden. En daarna ook nog de lastige afdeling terug naar de Valley. Op dat moment hadden we al ruim 5 Euromasten beklommen.

We draaien om, met lichte tegenzin want we waren al zo ver gekomen en zetten de afdaling in die weliswaar sneller gaat, maar zeker zo ingewikkeld is. Op de terugreis wordt ons door tegemoed komende hikers gevraagd hoe ver het nog is. Na 3x eerlijk te zijn geweest dat we mietjes zijn, zeg ik dat het nog zeker 2 uur klimmen is, maar absoluut de moeite waard… Naarmate je dichter bij het begin punt komt, hoe minder het je gevraagd wordt, op een koppel na, die op een punt van 30 minuten van de start zich serieus afvroegen of ze er al bijna waren… ik neem dan niet eens de moeite om ze moed in te spreken.Nee, nog lang niet en het duurt nog zeker 4 uur voor je aan de top bent! Ze hadden nog net geen teenslippers aan.

Jolanda rijdt terug, want ik ben kapot. Het is heet en ik plak van het zweet en zonnebrand. Eenmaal terug op de camping neem ik een duik in het ijskoude riviertje en voel me een stuk beter.

De bbq gaat aan en de hamburgers erop. We smikkelen hiervan en duiken niet veel later onze slaapzak in.

Yosemite Falls vanaf beneden gezien

Volg ons op:

4 Antwoorden op “Dag 6 – 5 Euromasten”

Monique juni 4, 2016 om 11:11 am

Zo herkenbaar dit, voor ons laaglanders valt het echt niet mee! En die hamburger was dan ook zeker verdiend 🙂
Sandra juni 4, 2016 om 12:15 pm

Oh, man! Je weet toch dat verhaal van ons van vorig jaar? Wij besloten om Guadeloupe Peak te beklimmen in Texas… Slechts 4 mijl enkele trip, maar een beklimming van 800 meter. Het enige waar ik op het laatst nog aan dacht, was dat de Dom slechts 113 meter hoog is… Toen we eindelijk de top zagen (en nee, toen waren we er nog niet) begon het te onweren en moesten we terug! Grrr….
Jilles juni 4, 2016 om 8:00 pm

Nou beste KLIMMERS en doorzetters, wat nu ?

Ik zei al voor de reis vraag het aan Walt Disney die weet hoe ver je moet klimmen en dalen.

Nog veel plezier en meer gewenst

Groet Jilles

PS deze winter gaan Koos en ik de K9 beklimmen in ( weet ik veel waar )
Wordt waarschijnlijk K3, dronken !
- Mark Bericht auteurjuni 5, 2016 om 6:53 am
  
  Nee nee en nog eens nee!
  Wat?! Ik wist niet dat Koos opeens heteroseksueel was?!

Reacties zijn gesloten.