Dag 6/7: Zion NP en Bryce NP

Even inhalen, want we lagen er alweer een dagje uit.

Vrijdagochtend werden we wakker en de wereld was donker en grauw, de luchten grijs en de straten nat. We zitten midden in de woestijn, in Utah, maar het is ons gelukt om dit gebied te bezoeken tijdens een oh, zo spaarzame regenperiode.

De plaatselijke bevolking heeft Joseph Smith hier al maanden om gebeden en die gebeden zijn gehoord, hoor!

We laten ons echter niet uit de weg slaan en besluiten gewoon om, gewapend met een poncho, onze planning door te zetten en naar Zion National Park te gaan.

Het eerste uur is de poncho ook zeker geen overbodige luxe, maar naarmate de ochtend vordert, droogt het steeds meer op en laat de zon zo nu en dan zich ook nog zien!

Zion bereik je door een 12 mijl lange bergweg te rijden, langs allerlei berg- en rotspartijen in rode, witte, bruine en vele andere kleuren. Het hart van het park ligt in een soort vallei, volledig omgeven door hoge bergen. Om in dit hart te komen, is er een lange tunnel door een berg gemaakt.

In het park laat je je het makkelijkst vervoeren door gebruik te maken van de gratis shuttlebussen die elk kwartier op en af rijden. Deze shuttles stoppen op verschillende plaatsen waar vandaan je diverse hiking routes kunt volgen.

Wij hadden nog een beetje de Grand Canyon in onze benen, dat en het feit dat het zo her en der slecht begaanbaar en glad was, deed ons besluiten niet de zwaarste routes te volgen, maar nog altijd mooie wandelingen langs diverse watervallen.

Zoals gezegd klaarde het wat op en kon zelfs aan het eind van de middag het jasje uit, de poncho had ik al eerder opgeborgen. Temperaturen zijn door de regen ook bijzonder laag: waar het de afgelopen weken hier al gemiddeld 30 graden was, moesten wij het doen met een graad of 9. Maar in de zon en als je blijft bewegen, is het prima te doen, waarschijnlijk zelfs een stuk beter dan in de hitte.

’s Avonds heerlijk gegeten in Kanab, bij “Rocking V Restaurant”. Een zeer terechte hoge notering op Tripadvisor.com.

===

Zaterdagochtend weer vroeg op, want we gaan ons weer verplaatsen. Nu vanaf ons hotel in Kanab, naar Torrey. Tijdens deze reis bezoeken we Bryce National Park en rijden we of de, door onze buren, zo aanbevolen Scenic Byway number 12.

Om te beginnen met Bryce.

Bryce staat bol van de oranje, roze, roze, witte, grijze natuurlijke “pilaren”, gecreëerd door het slijten van het “steen” door water, voornamelijk ontstaan door smeltwater van sneeuw.

Het mooie is dat je met wat fantasie van alles kunt herkennen in deze “sculpturen”: kamelen, stripfiguren, koninginnen… of gewoon een heleboel stijve piemels.

Vooral als de zon erop staat, ontstaat er iets magisch en zie je de vele verschillende kleurtinten.

Het weer vandaag was veelzijdig. Alles is vandaag voorbij gekomen: regen, hagel, sneeuw en zon. Op het hoogste punt in het park, 2,5km hoogte, lag er her en der ook nog een laag sneeuw en zat de temperatuur net boven het vriespunt.

Na een lunch in de sneeuw, maar in de zon, vervolgden wij onze weg naar Torrey over de Byway 12. Deze weg heeft alles! Het slingert door de bergen, bijna 3km de hoogte in en bij elke bocht is het weer spannend welk uitzicht je nu weer voorgeschoteld krijgt. Je rijdt door de rood/oranje rotsen, over een “bergrug” met aan weerszijde een afgrond, door een bos met spierwitte bomen (niet door de sneeuw) en uitzichten om verliefd op te worden.

Eenmaal in Torrey checken we in, in ons motel. Best lux, met een 2 persoons bubbelbad, en een eigen balkonnetje met prachtig uitzicht. Helaas is het hier ook niet warmer dan een graad of 9, dus lekker op het balkon zitten met een biertje is er even niet bij.

Eten doen we in het steakhouse wat bij het motel hoort en ik toon mijn interesse en krijg een exemplaar van “The Book of Mormon” mee… We zijn immers in Utah, the Mormon State.

Nog één biertje en dan slapen. Morgen is er weer iets warmer weer verspeld en rijden we richting Moab.