Dag 7 – Tioga Pass en z.s.m. Nevada door

“Euhhhh, nee, volgens mij niet,” antwoord ik.

Het moge duidelijk zijn… die zit dus opgevouwen en waarschijnlijk verbrijzeld in het vakje, wat zo handig is om dingen op te bergen.

We verlaten de campground waar we 2 nachten prima hebben doorgebracht, maar de muggen hebben vervloekt. Ik blijf er bij dat we waarschijnlijk de beste plek hadden van de hele camping. Als we nog even hebben gezwaaid naar de ranger van de camping, vullen we nog snel de benzinetank.

Het is een fijne auto, de Traverse, maar hij kan lekker drinken. Dat hebben de auto en ik dan wel weer gemeen.

Als we de Tioga Pass road oprijden, zijn de verwachtingen hoog gespannen, want dit moet een hele mooie bergpas zijn die je over de Sierra Nevada van California naar Nevada brengt. Deze bergpas is pas 3 weken geleden geopend, wat relatief laat is, maar ook niet ongebruikelijk. In april beginnen twee ploegen van sneeuwruimers naar elkaar toe te werken. Daarna moeten nog “even” alle omgevallen bomen en meegesleurd rotsblokken verwijderd worden.

Het is werkelijk een indrukwekkende reis. Er ligt nog in grote hoeveelheden, soms meters dikke lagen sneeuw. Als ik zeg dat we misschien de GoPro op de auto moeten monteren, hoor ik naast me een zwaar gekreun: die ligt onder alle koffers en koelbox in een vakje in de achterbak. Dat is inderdaad 15 minuten uitbouwwerk, en we hebben  nog zo’n lange weg te gaan.

We houden het maar op wat foto’s en filmpjes met het fototoestel.

Als we bij de daadwerkelijke Tioga Pass uitkomen, parkeren we de auto en kijken onze ogen uit. Het meer beneden is nog half bevroren en er ligt overal sneeuw.

Het is adembenemend en foto’s dekken de ware lading niet.

Ik raak aan de praat met Peter Elliott. Hij en zijn zoon zijn een kleine road trip aan het maken, maar als ik vertel wat wij de komende 3 weken nog voor de boeg hebben, roept hij zijn zoon van beneden bij het meer om dit ook te horen.

Zowel Peter als zijn zoon Matt zeggen afzonderlijk dat we de beste periode van het jaar hebben uitgekozen voor onze road trip, vlak voor het hoogseizoen, maar vlak na de regenperiode die er in de lente is.

Ook wij hadden al gemerkt dat het weer ten opzichte van onze vakantie vorig jaar, vele malen beter is. Vorig jaar hadden we slecht 4 dagen volledig zonder regelen, nu hebben we nog geen drupje gezien!

“Hoe rijden jullie door Nevada?”, vraagt Peter. “Zo snel mogelijk!”, is mijn antwoord. Peter lacht en begrijpt precies wat ik bedoel.

We willen zo snel mogelijk die staat weer uit, om zo niet te veel tijd later te verliezen. Er is geen fluit te beleven in Nevada, tenzij je van gokken houdt. Werkelijk in elk winkeltje kun je fruitmachines vinden.

We nemen afscheid van Peter en Matt en zetten de afdaling in, totdat we bij Mono Lakes zijn. Vanaf dat punt is het kiezen hoe we Nevada gaan doorkruisen. De TomTom (Bram) en de Google navigatie (Lisa) waren het niet helemaal met elkaar eens, maar we volgen Lisa en rijden dus via Las Vegas door naar Mesquite, wat zo’n 800km verder ligt dan waarvan we zijn vertrokken.

Ik rijd de eerste 500 kilometer, Jolanda de rest. Als Jo het stuur overneemt zoek ik (na ff een klein tukje te hebben gedaan),  zodra we weer voldoende dekking hebben, een hotel, een supermarkt en een restaurant om te eten. Alles wijst uiteindelijk naar Mesquite en ik maak vanuit de auto nog snel een reservering voor een hotel daar.

Op TripAdvisor had ik al het een en ander gelezen over dit hotel, maar waar krijg je nog een  volledige suite met aparte woon- en slaapkamer en volledige keuken voor 75 dollar voor een  nacht? De slaapkamer is echt een balzaal. Enige opmerkelijke is dat met zo’n kamer je wel een verrekijker moet hebben om naar de tv te kijken.

Dat deert ons niks, want we zijn vooral blij met een  douche! We zepen ons helemaal suf om de afgelopen 3 dagen eraf te krijgen en gaan vervolgens eten in het restaurant van het hotel.

We laten het afhangen van onze gesteldheid in de ochtend, hoelaat we morgen vertrekken. We zitten  op nog maar anderhalf uur van Zion, dus misschien slapen we eens een keer uit…!