We hebben voor het eerst een wekker gezet, want we willen vroeg beginnen met hiken, het wordt (en is inmiddels) 40 graden. Het enige wat je dan wilt doen is in de Virgin River zitten, met een ijskoud pilsje en een bakje chips.
Dus staan we om 8 uur aan de voet van de West Rim Trail. Deze brengt ons naar boven naar waar de Angel’s Landing trail begint. Het is een behoorlijk behoorlijk stevige klim over zand, gravel en cement, en gaat vanaf het begin al gelijk de hoogte in. We zullen deze hike tot een goed einde brengen! Opgeven vanwege moeie kuiten is geen optie. Na een goed uur staan we dan ook tot onze verrassing boven, op de plek waar de Angel’s Landing Trail begint. En hier begint dan ook het echte werk, je moet je namelijk, vasthoudend en soms naar boven trekkend aan grote kettingen, over een berg manoeuvreren met op veel plekken letterlijk niet meer dan 50 cm ruimte voordat je diep de afgrond van 450 meter in kijkt. Op sommige stukken heb je helemaal geen kettingen meer om de aan vast te houden, maar wel aan 2 kanten diezelfde afgrond.
Na het eerste stukje moest Jolanda afhaken. Die heeft het net iets lastiger met grote hoogtes dan ik. Ik ga verder, maar heb het met grote regelmaat erg benauwd door deze weerzinwekkende trail.
Een uurtje later sta ik (of beter gezegd: zit ik) uiteindelijk bovenop de berg aan het eind van de route. Ik heb het er overduidelijk een stuk lastiger mee dan de mensen om mee heen die nog even doodleuk gaan poseren op een rots. Er is nog altijd aan 2 kanten een enorm gapend gat en de wind waait bij vlagen verraderlijk hard.
Het uitzicht daarentegen is adembenemend en werkelijk fantastisch. Met moeite maak ik nog een paar foto’s en een selfie, maar het enige wat ik op dat moment aan kon denken was: hoe kom ik in vredesnaam weer heelhuids beneden?!
Opmerkelijk genoeg valt het dalen juist heel erg mee, wel moet je met regelmaat klimmende mensen laten passeren, je maakt namelijk allemaal gebruik van diezelfde ene ketting (als die er is). Een half uur later sta ik alweer naast Jolanda, trots dat ik het gehaald heb, maar een beetje teleurgesteld dat ik er nauwelijks van heb kunnen genieten.
De afdaling terug duurt erg lang, maar we zijn blij dat we vroeg zijn vertrokken,want het eerste stuk wat wij in de schaduw hebben kunnen doen, ligt nu vol in de zon en het is dan alweer een graad of 30.
We doen verder de dag ook helemaal niets meer. We zitten lekker bij onze tent, in de Virgin River, met een ijskoud pilsje en een bakje chips.
Straks mag de bbq weer aan.
Uitzicht op Angel’s Landing in Zion
Volg ons op:
Gaaf hoor, dat je hem hebt gelopen..Geef mij ‘the Narrows’ maar 😉
Je zou er hoogtevrees aan over houden! Maar gaaf dat je ‘m gelopen hebt.