De laatste dagen voor de sneeuw

Dinsdag

Tegenliggers, op een veel grotere airboat

Het wordt warm vandaag en hoe lekker is het dan om op een airboat te zitten, om natuur en alligators te kijken. Via Tripadvisor hebben we enkele opties gevonden en willen er eigenlijk op de bonnefooi naartoe rijden, maar ik besluit toch maar even te bellen. Maar goed ook, want de eerste optie geeft aan alleen om half 4 nog een plekje te hebben. Het is half 11 in de ochtend, dat vinden we te lang duren. Optie twee neemt niet op. Top!

Zoekend naar een optie drie, belt optie twee opeens terug, Seth. Seth wil ons wel een privé tour geven na 14:00u, maar heeft geen andere reservering, behalve dat hij om 11 uur een ander koppeltje heeft. Ik zit alleen op minstens 45 minuten rijden, dus dat lijkt geen optie. Seth wil het wel proberen en zegt dat hij het andere koppel zal bellen, om te kijken of ze een half uurtje willen wachten en dan delen we de kosten.

Niet veel later belt hij terug en zegt dat als we nu in de auto stappen, ze op ons zullen wachten. Zo gezegd zo gedaan en inderdaad 45 minuten later staan we bij de pier, echter is Seth in geen velden of wegen te bekennen en neemt de telefoon niet op. Na 10 minuten twijfelen, stapt een jongen op ons af. Hij en zijn vriendin blijken onze compagnons te zijn en ook zij hebben nog niets vernomen van Seth, maar gelukkig komt hij niet veel later aanrijden, met de airboat op z’n aanhanger.

Koe in het water

Het is een tour met z’n vieren, veel beter dan optie 1, waar je met 12 man op een airboat zit. Voordeel is ook dat het een kleine, maar krachtigere boot is, waardoor Seth makkelijker over begroeid moeras kan banjeren en hij komt zelfs het land op met de boot. De boottocht duurt ongeveer anderhalf uur en leidt ons langs veel koeien, die grazen in het water, diverse vogels, en veel alligators die het inmiddels kouder geworden water uitkomen om in de zon op te warmen.

Met veel lawaai en soms met grote vaart scheuren we over het water, wat aan de bomen te zien, nog niet heel lang geleden dik een meter hoger heeft gestaan. Deze airboat tour is zoveel beter dan ik me kan herinneren, toen we 12 jaar geleden dit voor het laatst deden. Toen in de Everglades bij Miami. Er zit ook geen “zielig” dierentuintje aanvast, met treurige baby-gators of veel te dikke hangbuikzwijnen. Dus ook niet de standaard “foto met een baby-gator in je handen”.

Aan het einde van de middag doen we een andere “Orlando klassieker”, die we nog niet eerder gedaan hebben. Mini golf! Op een grote 36 holes baan, die ons door het piratenverleden van piraat Black Beard loodst, putten we ons als een gek.

‘s Avonds eten we bij een Japans teppanyaki restaurant, waar onze kok ons trakteert op een mooi schouwspel en acceptabel eten.

Mini golf baan in piratenschip

Effe een klein stukje van de tocht:

Woensdag

De laatste volle dag in Orlando, voordat we morgen weer terugvliegen naar huis. En wat zou bezoek aan Orlando zijn, zonder een bezoek aan een van de vele “theme parks”. Er is genoeg keuze, maar wij denken dat Disney’s Animal Kingdom ook leuk kan zijnvoor zwangere vrouwen, die niet in allerlei attracties mogen. Het is 10:00u als we onze auto geparkeerd hebben en zodra we het schokkende bedrag van 110 dollar per persoon hebben neergeteld, lopen we een fuik van mensen in. Al vanaf het prille begin in dit park, op een nog redelijk vroeg tijdstip, struikel je over hordes mensen, alsof het niet een gewone doordeweekse woensdag is, maar tweede paasdag in de IKEA keer 1000. Het is ook heel typisch om te zien wat Disney in mensen losmaakt, volwassenen gekleed in waarschijnlijk honderden dollars aan Disney merchandise kleding, Mickey Mouse diadeems rugzakken en petjes. Het is soms bijna eng om te zien hoe zeer sommige mensen in dit “geloof” meegaan.

Ooievaar naast kangoeroe

We hebben natuurlijk veel te weinig vooronderzoek gedaan, ik dacht dat Animal Kingdom een soort grote dierentuin zou zijn, maar dan a la Orlando over de top. Maar dat is het niet, althans, zo heb ik het niet ervaren.

Het is gewoon een ordinair pretpark, waar in basis niets mis mee is, volledig om zogenaamde “rides” is gebouwd, waarvan bij vrijwel elke attractie wordt aangegeven niet geschikt te zijn voor zwangere vrouwen. Ook wisten wij niet dat sinds eind mei dit jaar, een compleet nieuw deel aan dit park is geopend: het land van Avatar, Pandora. Dit is ook het eerste waar je tegenaan loopt als je het park binnenkomt en verklaart dan ook de enorme drukte. De eerste “ride” die we zien heeft nu al een rij van 140 minuten en dat nog redelijk vroeg in de ochtend! No-way dat ik daar in ga staan, de tweede heeft een wachttijd van 90 minuten, ook mooi niet dus.

Ik heb het na 15 minuten al gehad met dit park, maar de reeds betaalde 220 dollar weerhoudt me om direct om te draaien. We verlaten het land “Pandora”. De rest van het park is opgebouwd in de “continenten” Afrika, Azië en Dinosaur.

In Afrika is het gelukkig wat rustiger en lopen we wat via een kleine wandelroute, waar je dieren zou moeten kunnen zien. Maar veel verder dan wat vogels, naakte mollen, en een slapend nijlpaard, komen we eigenlijk niet.

Witte neushoorns bestormen de truck

De “safari” die we daarna nemen, is niets anders dan een open truck, die in een noodgang door de “savanne” heen rijdt. Je ziet springbokken, wrattenzwijnen, giraffes, één slapende leeuw en drie olifanten, maar allen welgeteld 7 seconden, omdat de truck wel door moet rijden. Vrijwel alle beesten verblijven op een afgesloten of omheind stuk grond, dus had er a la Blijdorp gewoon een wandelroute van gemaakt kunnen zijn, dan was het een stuk leuker geweest. Achteraf zien we dat deze safari ook wordt afgeraden voor zwangere vrouwen. Larie! Turbulentie in een vliegtuig is heviger dan het lichte geschommel van de truck. Typisch Amerikaans om alles te overdrijven.

Vanaf dat moment bepalen wij zelf wel wat we veilig vinden en wat niet en dus gaan gewoon lekker in de wild water baan, het is immers  28 graden en stralende zon, dus een beetje nat worden kan geen kwaad. En nat werden we! Soakt, met een goed Engels woord.

Het werd daarna wel iets beter, de relatie tussen mij en het park, maar echt goed is het nooit meer gekomen en als we rond 16:00u het park weer verlaten, voel ik me bestolen en genaaid. Disney’s Magic Kingdom was 4 jaar geleden ook al zo’n deceptie, dus ik snap niet waarom deze parken nog zoveel bezoekers trekken. Het is waarschijnlijk echt alleen het sprookje wat Disney heel knap om zich heen heeft gecreëerd.

Een ervaring rijker en een illusie armer, rijden we terug naar ons hotel en nuttigen ‘s avonds een maaltijd bij de Applebee’s.

Zelfs de Flamingo schaamt zich voor het park

 

Donderdag

De koffers zijn gepakt en we zitten wonderwel onder het toegestane maximum gewicht. Nadat we zijn uitgecheckt en ontbeten hebben bij de Denny’s, zijn we veel te vroeg op de luchthaven van Orlando, maar dit geeft mij de tijd om met een biertje aan de bar het laatste stuk te schrijven. Onze vlucht is een kwartier vertraagd en de originele vertrektijd was een paar weken nadat we geboekt hebben ook al met een half uur verschoven. Dat betekent dat we, als het vliegtuig de achterstand niet kan inhalen, we een overstap van slechts 20 minuten hebben. Wel lijkt het er op dat we in dezelfde terminal moeten overstappen, maar het wordt wel even doorstappen en dus geen kans om nog ergens iets te eten. We zullen het dus met vliegtuigvoedsel moeten doen. Bleh, maar het is niet anders. Tenzij we de overstap niet halen natuurlijk, dan hebben we alle tijd… Ik ben benieuwd.

 

Donderdagavond

Er is redelijk wat van de vertraging ingelopen en hebben iets meer dan een half uur om naar de volgende gate te gaan. We komen aan op A6 en moeten naar gate A14, maar nu blijkt dat deze gate helemaal niet in dezelfde terminal ligt! Je moet nog een behoorlijk stukje via een tunnel lopen en met stevige pas, komen we bij de gate, precies als het boarden is begonnen. Helaas geen tijd om nog iets fatsoenlijks te eten, we zullen het dus met het vliegtuigvoer moeten doen en nemen allebei de pasta, omdat de kip er niet bepaald aantrekkelijk uitzag. We vliegen in tegenstelling tot de heenweg met Delta en het blijft me opvallen dat vrijwel elke keer dat we met Delta vliegen, het interieur en de entertainment systemen vernieuwd zijn. Ook hebben veel stoelen gewoon een stopcontact en is er WIFI aan boord (tegen betaling, dat wel). KLM loopt wat mij betreft hopeloos achter, waarschijnlijk vanwege alle bezuinigingen de afgelopen jaren, maar moet echt eens gaan werken aan het updaten van hun vloot! Die kleine minischermpjes, met een afstandsbediening in je armleuning, kunnen echt niet meer. Het oogt allemaal wat luxer bij Delta.

 

Vrijdagochtend

Het was maar een vlucht van zes en een half uur, al heeft de piloot vanwege het weer (mist/regen/wind) de landing moeten onderbreken, omdat op het laatste moment de polderbaan werd gesloten door de luchtverkeersleiding. Prima, scheelt een hoop taxiën, maar voordat je bent opgelijnd voor landen op de Buitenveldertbaan, hang je zo ongeveer boven Zwolle. Het is echt pokkeweer als we eindelijk onder de wolken zijn en vind het knap hoe rustig het vliegtuig aan de grond wordt gebracht, ondanks het weer.

Bij de bagageband blijft het niet lang spannend of onze koffers, door de krappe overstaptijd, het wel gehaald zouden hebben. Ze komen zowat als eerste, en direct naast elkaar van de band af rollen en lopen we dus vrij snel de vertrekhal uit. Wel even de eerste inkopen gedaan bij de Appie in Schiphol Plaza, dan hoeft dat niet gelijk als we thuis zijn. In de ijzige natte sneeuw en dampende wietwalmen (welkom in Amsterdam!), staan we te wachten op de bus die ons naar onze auto brengt en worden als we thuis zijn luidkeels toegezongen door onze katjes.

Met enige weemoed denk ik terug aan een vakantie, die totaal anders is verlopen dat eigenlijk de bedoeling was. Geen cruise, geen laatste keer met z’n tweeën op een boot, maar zeker wel een geslaagde vakantie. We hebben heel veel geluk gehad met het weer en het uitstapje naar New York was een perfect alternatief!

Als alles goed blijft gaan, was dit de eerste vakantie dat ons kleintje, in Amerika is geweest, zoals ik ook in ongeveer dezelfde periode van de zwangerschap in mijn moeders buik Amerika heb ontdekt. En ik beloof hem of haar, dat er nog vele vakanties zullen volgen in de toekomst. Maar dan met een eigen stoel in het vliegtuig.

Fin.

Volg ons op:

Eén antwoord op “De laatste dagen voor de sneeuw”

  1. Sandra

    Van een dagje Ouwehands heb je meer plezier! Oh, en dat is nou precies de reden dat wij graag met Delta vliegen. En de indeling van het vliegtuig natuurlijk.

    Welkom terug in het koude en natte sneeuwerige Nederland!

Reacties zijn gesloten.